De carrièreladder beklimmen on your own terms: in ‘MEIDEN aan de macht’ spreken we mensen met de leukste, spannendste en bijzonderste banen.
Deze keer: pianist Ischico Velzel (29). Door klassieke muziek met jazz en pop te vermengen, heeft ze haar eigen stijl ontdekt.
Als kind kan Ischico haar ogen niet van de piano thuis afhouden. “Ik wilde erop spelen, dus mijn ouders zette me rond mijn zesde op pianoles. Ik leerde verschillende stijlen en ontdekte dat ik het ook leuk vond om te zingen. Ik maakte mijn eigen popliedjes en begeleidde mezelf op de piano. Totdat ik werd toegelaten in de Jong Talent-klas van het Conservatorium in Amsterdam. Toen moest ik me focussen op één ding – klassiek piano.
Ik deed een bachelor in Nederland en twee piano-masters in het buitenland. Dat vond ik geweldig, maar ik wilde meer dan alleen klassieke muziek spelen. In het klassieke genre streeft iedereen naar perfectie. Dat voelde voor mij als een tunnelvisie. Ik wil vooral dat mijn muziek mensen kan verbinden. Daarom begon ik jazz en pop te vermengen in mijn stukken. Op die manier wil ik klassieke muziek toegankelijk maken.”
Mylène en Diana maakten carrièreswitch naar bloemen: 'Groeven we niet ons eigen graf?'
Hoe Ischico dat doet? “Tijdens concerten speel ik vaak muziek van vrouwelijke componisten. Daar krijg ik meestal leuke reacties op, maar ik heb ook weleens in gesprekken gezeten met mensen die stukken van vrouwen als mindere muziek zagen. Daar kan ik wel van schrikken. In het concertgebouw is er gelukkig steeds meer aandacht voor muziek gemaakt door minderheden. Daardoor wordt het imago van klassieke muziek iets minder stoffig.”
Daarnaast probeert Ischico uitleg te geven bij de stukken die ze speelt. “Er wordt niet vaak gepraat tijdens concerten, dus mensen schrikken wel eens. Maar door over de muziek te vertellen, hoop ik dat mensen zich eerder aangesproken en verbonden voelen.
Twee jaar geleden werd ik uitgenodigd voor de radio bij NPO Klassiek. In de rubriek Vrij Spel mocht ik mijn eigen versie van een klassiek nummer laten horen. Ik koos een zwaar stuk van Mozart, dat over de dood gaat, en maakte er een meer jazzy en uplifting versie van. Dat was spannend, maar de reacties waren goed. Dat bewees voor mij dat er ruimte is voor vernieuwing.”
Naast alle concerten (en de pianolessen die Ischico geeft), bracht Ischico dit jaar haar eigen album Kleurstof uit. “Ik wist lang niet hoe ik het maken van een album aan moest pakken. Ik wilde iets maken dat liet zien wie ik ben: iemand die zich niet wil beperken tot één genre. Tijdens het maken heb ik veel advies en steun gekregen van vrienden.
Zij inspireren mij dagelijks met de dingen die zij doen. Dat is het leuke aan vrienden maken op het Conservatorium. Iedereen is met zulke coole dingen bezig. Dat motiveert mij ook om met projecten aan de slag te gaan. Voor mijn album hebben we bijvoorbeeld veel gespard over hoe ik wil overkomen in mijn muziek. Kleurstof is een regenboog van stijlen en gevoelens geworden. Muziek kleurt je leven – vandaar ook de titel.”
Marinebioloog Lola plant koraal op Bonaire: 'Als kind was ik juist bang voor de zee'
Inspiratie voor haar eigen muziek haalt Ischico uit dagelijkse dingen. “Het eerste nummer op mijn album, King’s Seat, is vernoemd naar een berg in Tillicoultry. Dichtbij Glasgow, waar ik studeerde tijdens corona. Toen kon je niet veel meer doen dan wandelen, maar juist die wandelingen waren prachtig en bevrijdend. Dat gevoel wilde ik overbrengen met de piano.”
“Een ander nummer, Native Speaker, is gebaseerd op een opmerking die ik vaak krijg. Omdat ik half Indiaas ben, verbazen mensen zich soms over hoe goed ik Nederlands spreek. Ik weet dan nooit wat ik moet zeggen, omdat Nederlands gewoon mijn moedertaal is. Daarom heb ik dat nummer geschreven – een humoristische blik op een opmerking die opvallend vaak voorkomt in gesprekken die ik heb.”
Naast eigen ervaringen laten ook andere artiesten haar niet los. “Ik luister veel naar Spinvis – zijn nummers zijn gedichten over alledaagse dingen, simpel en toch zó raak. En ik ben fan van de Armeense pianist Tigran Hamasyan, die klassieke muziek mixt met jazz en zelfs metal.”
Een weken geleden krijgt Ischico een mail van haar label. “Mijn album was op plek 71 binnengekomen in de Global Top 100 Classical-lijst van Apple Music. Dat vind ik nog steeds bizar. Ik ben heel blij dat mijn toegankelijke invalshoek lijkt te werken. Niet alleen de zwaarmoedige, klassieke muziek scoort.”
De meeste mensen luisteren volgens Ischico vaker naar klassieke muziek dan dat ze zelf door hebben. “Die ene ‘focus’-afspeellijst die je opzet als je aan het studeren of werken bent, bestaat bijvoorbeeld ook uit klassieke muziek. Mijn album is ook aan een aantal afspeellijsten toegevoegd. Dat werkt om een groter publiek te bereiken.”
De komende jaren hoopt Ischico een steeds diverser publiek aan te spreken. “Ik wil meer internationale concerten geven, ook met mijn eigen muziek. Andere delen van de wereld zien en nieuwe culturen ontdekken. Aankomend jaar ga ik naar Canada voor een concert, maar ik hoop dat ik daar een tourtje aan kan vastknopen. En ik wil graag nog een keer naar Japan afreizen. Daar wordt mijn muziek veel gestreamd, dus wie weet wat de toekomst brengt.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Tess schildert origineel Delfts Blauw: 'Het blijft mensenwerk, dus dat gaat wel eens fout'
