Dacht je dat de Netflix-film My Oxford Year een cutesy romcom was? Newsflash: het is een hartverscheurende film. Mensen die het boek hebben gelezen zijn in shock over het einde van de film, aangezien die enorm verschilt van de boekversie.
Heb je de film nog niet gezien óf wil je het boek nog oppakken? Lees dan niet verder, want er komen spoilers aan.
De nieuwste Netflix-film My Oxford Year is een verfilming van het gelijknamige boek, geschreven door Julia Whelan. Het verhaal volgt de ambitieuze Amerikaanse student Anna (Sofia Carson) die een master aan Oxford University volgt. Ze ontmoet daar haar docent Jamie (Corey Mylchreest, die je kent als Farmer George uit Queen Charlotte), op wie ze verliefd wordt. Hebben ze de leukste meetcute op straat en nog een keer in het klaslokaal? Absoluut. Zijn de twee zo verliefd dat ze ons thuis op de bank vlinders in de buik bezorgen? Ook. Is dit een schattige romcom om bij weg te zwijmelen? Nee!
Let op: spoilers. Halverwege de film blijkt dat Jamie ongeneeslijk ziek is. Hij heeft dezelfde zeldzame vorm van kanker als zijn oudere broer, die er eerder aan overleed. Aan zijn lijf geen polonaise, dus als hem voor deze zoveelste keer een experimentele behandeling wordt aangeboden, wijst hij het aanbod af. En daarna is het slechts een kwestie van tijd voor hij overlijdt. De reisplannen die hij met Anna maakte? Die mag ze nu in haar eentje vervullen. Hartverscheurend, to say the least.
Doorgaans zijn boekverfilmingen trouw aan het originele verhaal, maar lezers van My Oxford Year merken op dat de filmmakers (die ook The Fault in Our Stars maakten) het einde enorm hebben veranderd. In het boek kiest Jamie namelijk wél voor de behandeling, waardoor hij alsnog met Anna kan reizen.
Nu is de grote vraag: waarom is het einde zó drastisch veranderd? Mylchreest gaat erover in gesprek met Entertainment Weekly: “Zo is het beter. Krachtiger.” Hij haalt de overtuigingen van Jamie aan, dat ‘voor altijd bestaat uit nu’s’. “Wat echt verbazingwekkend is, is dat hij al deze dingen doet en al deze dingen gelooft, terwijl er eigenlijk niet meer zo veel tijd meer over is. Als dat niet waar was, zou het voelen alsof we zijn overtuigingen onderschatten.”
A-ha, het is dus een kwestie van geloofwaardigheid. Hoe dan ook, als je de film aanzet, neem dan meteen een doos tissues op schoot. Je hebt het nodig.
In deze volgorde kun je Emily Henry's feelgoodboeken het best lezen
