Zeg nou zelf, niet elke break-up gaat zo vriendschappelijk als je aan je vrienden vertelt. In ‘En toen was ik single’ nemen wij een duik in het leed van echte relatiebreuken. In de breedste zin van het woord.
Dit keer vertelt Jenoa* (25) haar verhaal.
Duur van de relatie: Drie jaar
Wie maakte het uit: Jenoa
Reden van breuk: Clublid zijn zoog haar volledig leeg
“Lang voor ik ging studeren, heb ik altijd bij een studentenvereniging gewild; de mensen, de ervaringen, de gezelligheid. Toen het eindelijk kon, heb ik me aangesloten bij een club waarvan ik dacht dat die bij mij paste. Het eerste jaar was heel hard. De meiden namen geen blad voor de mond, wilden constant alles weten en konden relatief bitchy zijn. Doordat we veel tijd met elkaar doorbrachten, werden we ook hecht bevriend – besties. Dat is precies de reden dat ik me had aangesloten. Desondanks had ik al snel het idee dat het niet helemaal mijn meiden waren.
Na een intensief eerste jaar twijfelde ik of ik aangesloten wilde blijven. Ik merkte dat ik niet helemaal mijn draai kon vinden in de groep, een probleem dat ik nog nooit heb gehad. Ondanks de twijfel zette ik door, maar ik verloor mezelf steeds meer. Ik ging van een sociaal actieve meid naar iemand die energie miste. Bij de vereniging horen kostte me meer energie dan het me gaf.”
“Mijn gedachten besprak ik met verschillende mensen binnen de club, maar ook met ouders en andere vrienden. Ik kwam tot de conclusie dat mijn lidmaatschap meer kapotmaakte dan me lief was. Vooral de achterbakse acties zoals roddelen sluiten niet aan op wie ik ben en waar ik voor sta.
Ik deed een klein stapje terug. Het was niet gezond dat ik me zo slecht over mezelf ging voelen. Het leek bijna alsof ik een toxic relatie had; mijn zelfvertrouwen, energie en drive namen allemaal af. Het ging zelfs zo ver dat ik ’s avonds huilend in bed lag. Ik ging opnieuw in gesprek met andere leden. Ze toonden veel steun en zeiden het vanaf dat moment anders aan te pakken.”
“Er gingen maanden overheen, maar er veranderde niks. Dat was voor mij genoeg bewijs dat dit een potje trekken aan een dood paard was. Ik had er geen zin meer in om de schijn op te houden en besloot uit de club te stappen. Het was geen beslissing die ik lichtzinnig heb genomen. Ik voelde me verschrikkelijk, maar het was echt niet allemaal slecht. Het was belangrijker om voor mezelf te kiezen. Op mijn besluit werd goed gereageerd, gelukkig maar.
Ik heb zelfs nog gekeken naar een andere manier om aangesloten te blijven, maar als ik niet mezelf kon zijn dan wilde ik het niet. Daarmee sluit ik niet uit dat ik me ooit weer aanmeld, maar daarvoor moet er eerst een hoop veranderen.”
“Tot op de dag van vandaag snap ik niet waarom er zo met mij is omgegaan. Ik ben nooit onaardig geweest en heb anderen nooit buitengesloten. Toch had ik zelf te maken met een onprettig gevoel, geroddel en werd ik genegeerd.
Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik het niet mis, vooral de dingen die we samen deden. Er valt ineens iets groots in je leven weg. Voor nu richt ik me op ‘afkicken’ en weer tot mezelf komen. Zo’n groep kan je maken of het kan je breken. Voor mij is het nu nog belangrijker dan ooit om mijn eigenwaarde te behouden en grenzen te bewaken. Ik kom hier bovenop, gelukkig sta ik sterk in mijn schoenen. Er zullen genoeg mensen zijn die deze keuze niet durven te maken.”
*Jenoa’s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Van eenpersoonsbed tot ochtendadem: 7 x redenen van jullie break-ups in 2023
