‘Hé, daar heb je die kleine meid uit het dorp.’ Michelle (19) werd geboren met een groeistoornis, is 1.28 meter lang en heeft het al vaak zat moeten horen. ‘Mensen kijken alleen naar mijn lengte, maar ik ben meer dan dat.’
Op Dwarfism Awareness Day, door Michelle liever ‘de dag van de kleine mensen’ genoemd, spreekt LINDA.meiden haar over klein zijn.
De vrolijke Michelle volgt een mode-opleiding in Amsterdam en gaat net als haar leeftijdsgenoten graag naar feestjes. “Ik heb veel dromen en ambities, werk in een restaurant en heb leuke vrienden.” Ze heeft achondroplasie, een groeistoornis waardoor ze kleiner is dan gemiddeld.
“Toen ik vier jaar was en in de kleuterklas zat, begon ik het te merken. Op dat moment gingen we fysiek naar elkaar kijken. Bij gymlessen kon ik het niveau niet bijhouden en kinderen zagen dat mijn armen en benen anders waren dan die van hen. Ze moesten aan mij wennen. Toch voelde ik mij zelf hetzelfde als anderen.”
Hoe ouder ze wordt, hoe meer ze de verschillen ziet. “Ik had een kleinere fiets, was sneller moe als ik lang moest lopen en had een krukje nodig bij het toilet.” Ook krijgt ze steeds vaker te maken met (ongevraagde) meningen van anderen. Dat is nog steeds het geval. “Ik zie het inmiddels niet meer zo, maar mensen staren dagelijks naar mij en ik krijg vreemde blikken. Ik negeer het volkomen en ga gewoon door”, vertelt Michelle. “Soms heb ik niet mijn beste dag, dan kan het weleens vervelend zijn. Maar ik ben eraan gewend geraakt.”
Michelle krijgt ook regelmatig de vraag of ze hulp nodig heeft. Vaak is het antwoord nee, maar het levert soms leuke momenten op. “Mensen beginnen weleens een heel gesprek met je. Heel funny. Je maakt sneller een praatje; zo leerde ik ook één van mijn vriendinnen kennen op school. Zij hielp mij om iets te pakken.”
Tekst gaat hieronder verder.
Klein zijn in een wereld die is ingesteld op lange mensen is soms overweldigend. “Als ik naar de club ga, heb ik de eerste vijf tot tien minuten een overprikkelend gevoel. Ik moet dan echt even mijn plek vinden. Er is harde muziek en er staan veel mensen om me heen, dat is best druk als je klein bent. Ook wordt er naar mij gekeken en tikken mensen elkaar aan met ‘kijk haar staan’. Daarna raken ze aan mij gewend.”
Niet alleen in de club ervaart ze struggles. “Kleding die ik koop moet op maat gemaakt worden, normale stoelen zijn niet voor mij gemaakt en kunnen belastend zijn voor mijn rug, en ik rijd in een aangepaste auto. Gelukkig denk ik snel in oplossingen. Als de bar te hoog is, kom ik het drankje gewoon van achteren halen. In de supermarkt vraag ik om hulp als ik ergens niet bij kan. Daar heb ik geen moeite mee.”
Michelle laat zich niet tegenhouden door haar lengte. “Voor de zomer woonde ik voor het eerst op mezelf tijdens een buitenlandstage in Malta. Nu ben ik op zoek naar een kamer in Amsterdam en werk ik veel in een restaurant. In het dagelijkse leven voel ik mij helemaal niet anders, terwijl ik het wel ben. Ik zie vaak gelijkwaardige kansen en weet dat er altijd een oplossing is als je je ertoe zet. Daar haal ik mijn positiviteit uit.”
Meike (21) start kledingmerk voor lange meiden: 'In de club zijn ze verbaasd dat mijn broek tot de grond reikt'
