Miljoenen mensen gaan gebukt onder het geweld in het Midden-Oosten. Lotte Ruppert (33) verblijft momenteel in Beiroet, de hoofdstad van Libanon. Als manager van de noodafdeling van het Rode Kruis maakt ze alles van dichtbij mee.
Elke dag maakt ze zich hard om alle slachtoffers en ontheemden te helpen.
Dit weekend escaleerde de situatie in Libanon. De Israëlische krijgsmacht bombardeerde meerdere gebieden waar Hezbollah of Palestijnse kampen gevestigd zouden zijn. Bommen vielen niet alleen in het noorden en zuiden van het land, maar ook in de buitenwijken van Beiroet. De afgelopen dagen waren daarom chaotisch voor Lotte en het team dat ze aanstuurt.
“We proberen er 24/7 voor te zorgen dat mensen zo snel mogelijk de juiste hulp krijgen”, vertelt Lotte aan LINDA.meiden. “Ikzelf ben vooral bezig met het coördineren van alles: wie waarheen gaat, welke hulpmiddelen we uitdelen en hoe, maar ook dat er genoeg goederen het land binnen blijven komen. Vorige week hadden we bijvoorbeeld een gebrek aan ambulances. Dan moet ik zo snel mogelijk nieuwe voertuigen regelen, terwijl de belletjes voor noodhulp blijven binnenkomen.”
Tekst loopt door onder de afbeelding.
Tegelijkertijd probeert Lotte er zo veel mogelijk voor haar collega’s te zijn. “Veel mensen met wie ik werk zijn Libanese vrijwilligers. De crisis valt hun niet alleen tijdens werk zwaar. Thuis vangen ze vaak nog gevluchte familieleden of vrienden op. Eén van mijn collega’s geeft twintig familieleden onderdak in zijn kleine appartement. Dat merk je aan hem als hij op kantoor aankomt – de crisis is continu zijn realiteit.”
Zelf woont Lotte in een relatief veilige buurt in Beiroet. “Ik heb een fijn appartement en een kat, Simba. Ik ben dankbaar dat ik een plek heb om me terug te trekken. Af en toe een middag vrij nemen is ontzettend belangrijk voor mijn werk. Ik doe het inmiddels al zeven jaar en heb in verschillende crisisgebieden gewoond. Daardoor weet ik dat je soms afstand moet nemen van alles wat je meemaakt, zodat je daarna weer productiever bent.”
Fleur (30) ging twee maanden naar Zimbabwe: 'Sprak mensen die cholera hadden overleefd'
Het blijft voor Lotte confronterend om in Beiroet te verblijven. “Hier zie je non-stop wat de crisis met mensen doet. Als ik ’s ochtends naar kantoor loop zie ik alle ontheemden op straat. Er zijn meer dan een miljoen mensen uit hun huis gevlucht, waarvan een derde kind is. Zij slapen op straat, in een auto of in tentjes.”
“Palestijnse families die decennia geleden al zijn gevlucht belanden opnieuw op straat. Dat breekt mijn hart. Het schooljaar in Libanon is daarnaast afgelast omdat scholen dienen als opvanglocaties. Daardoor weet je dat de crisis een jarenlange impact op het leven van alle kinderen hier gaat hebben.”
Ondanks alle veiligheidsmaatregelen blijft het conflict volgens Lotte onvoorspelbaar. Zo zijn er de laatste tijd steeds vaker aanvallen op medisch personeel en vrijwilligers in Libanon. “Daardoor wordt het gevaarlijker om ons werk te blijven doen.”
“Gisteren zijn bijvoorbeeld twee ambulances beschadigd tijdens een aanval”, vertelt Lotte. “Ik was woedend en gefrustreerd toen ik het hoorde, omdat de mensen in de ambulances er puur waren om slachtoffers te helpen. Als hulpverlener voel je je dan machteloos. Ik help waar ik kan, maar ik weet dat er politieke oplossingen moeten komen.”
Tekst loopt door onder de afbeelding.
Hoewel de gevolgen van de crisis Lotte raken, geeft haar werk haar ook hoop. “De mensen die ik dagelijks spreek blijven ondanks alles positief. Dat probeer ik ook te doen – me te focussen op de bijdrage die ik kan leveren.”
De Giro555-actie voor mensen in het Midden-Oosten is volgens Lotte hard nodig. “Door alles wat er nu gebeurt merken we dat ons budget de overvloed aan hulpbehoevende mensen niet lang meer aankan. De situatie is niet langer houdbaar en we willen absoluut niet in op een punt komen waarop we mensenlevens niet kunnen redden.”
Met het opgebrachte geld kunnen Lotte en haar team ambulances, bloeddonaties, medicijnen en andere medische middelen aanvullen. “Dat is nu het hardst nodig. Maar ook matrassen, dekens en voedselpakketten voor ontheemden zijn belangrijk, zodat mensen in opvanglocaties in elk geval worden voorzien in hun basisbehoeften de komende tijd. Daar zou iedereen recht op moeten hebben.”
Giro555 zamelt samen met tien deelnemende hulporganisaties geld in voor de slachtoffers in het Midden-Oosten (in Libanon, Gaza, de Westelijke Jordaanoever, Israël en Syrië). Doneren kan hier (al vanaf één euro).
Anna (33) ging voor Artsen zonder Grenzen naar Oekraïne: 'Bij een bom lig je trillend in je bed'
