Zonder plan naar Bali om een surfshop te runnen of na je rechtenstudie stripper worden; wat als je lak hebt aan alle ongeschreven verwachtingen in je twenties? In ‘Fack de Norm’ doen meiden het lekker anders.
Deze keer deelt Lindy (27) haar verhaal. De helft van de tijd brengt ze door in de Australische mijnen, de andere helft trekt ze rond door Azië.
✨ Wat dacht je jongere ik dat je nu zou doen? ‘Iets in de medische wereld.’
✨ Je nieuwe pad in één woord? ‘Vrijheid.’
VERWACHTINGEN Al haar hele leven lang is Lindy reislustig, net als het gezin waarin ze opgroeit. Ze doet gymnasium en hoort veel vrienden over de ambitie om later dokter of advocaat te worden. Voor haar voelt de periode na haar middelbare school als een zwart gat. Ze heeft geen idee wat ze wil. Vanuit haar ouders voelt ze geen verwachtingen – als zij maar blij is. Uiteindelijk studeert ze Sustainable Tourism, en rond het succesvol af.
Maar dan komt na het einde van haar studententijd een sociale klap. “Mijn vrienden hadden ineens geen tijd meer. Hun prioriteiten lagen bij nieuwe banen, vaste relaties, kinderen krijgen en huizen kopen. Hoewel ik erg blij voor hen ben, kon ik niet meepraten over de hypotheek en zijn babyshowers een ver-van-mijn-bedshow. Het voelde alsof ik mijzelf altijd moest verantwoorden. ‘Ben je alweer op stap geweest? Je bent al 27.’ of ‘Wanneer krijg je een ‘echte’ baan?’ De Nederlandse norm maakte mij geïrriteerd.”
“Zodra ik een diploma heb, ben ik weg”, zegt Lindy altijd. “Ik ontweek al jaren vaste huurcontracten en relaties – stiekem regelde ik mijn vertrek al jaren.” In november 2024 vertrekt ze zonder plan op reis. “Niemand was daar verbaasd over. Ik deed dat vaker.”
Uiteindelijk komt ze in Australië terecht. Het bevalt haar zo goed, dat ze besluit daar te willen werken. “Dit was een gamechanger. Voor mijn omgeving was dit het punt waarop ze dachten: Lindy komt niet zomaar terug. Ze vonden het vet. Het voelde alsof ik mezelf had bewezen door niet na een halfjaar terug te komen.”
Lindy moet voor haar werk-vakantie-visum in de outback van Australië werken. Tien dagen per maand werkt ze in de mijnen, waar enkel een landingsbaan en kamp is. Haar verblijf – inclusief eten en drinken – is tot in de puntjes geregeld. Ze heeft een eigen kamer, er zijn zwembaden, sportscholen en squashbanen, en er is een bar. “Als je niet werkt, kun je jezelf goed vermaken.
Ik werk als hose technican. Klinkt interessant, maar het is de simpelste baan ooit. Ik kom ook helemaal niet onder de grond. Mijnen zijn een constructie aan gebouwen en lopende banden, en één keer in de maand gaat het op stil voor controle. Mijn collega’s en ik komen dan met hogedrukspuiten om alles schoon te maken. Er werken jonge mensen, waardoor het voelt alsof je met vrienden werkt. Het chillste? Je werkt tien dagen, twaalf uur per dag en krijgt goed betaald, waardoor je een dik maandsalaris verdient – en de overige dagen vrij bent.”
Na die tien dagen vliegt het mijnbedrijf haar terug naar Perth, de hoofdstad van West-Australië. “In mijn eerste week huurde ik een appartement, tot ik mij bedacht dat ik precies hetzelfde deed als in Nederland: werken om huur te betalen. Dus zegde ik het op. Mijn auto staat geparkeerd op het vliegveld; ik gooi mijn werkspullen erin, en pak mijn reisspullen eruit.”
Linda ging backpacken als tiener: 'Ik had wel in stukken gesneden in een vriezer kunnen belanden'
Waar haar collega’s naar huis gaan, pakt Lindy het vliegtuig. Bestemming? Onbekend. Soms fixt ze een lastminute deal op het vliegveld zelf. “De ene keer ga ik naar Bali om vrienden te zien, aan mijn eigen reisbureau te werken en te chillen op het strand, en de andere keer naar Taiwan om rond te reizen.”
Lindy leeft van ho(s)tel naar ho(s)tel. “Australië is duur; dit is veel goedkoper. Eigenlijk ben ik zwerver. Tuurlijk zijn er momenten waarop ik echt even in mijn eigen bed wil liggen, bijvoorbeeld als ik tien dagen een nachtshift heb gedraaid. Maar het weegt niet op tegen het comfort van een hotel. Hostels pak ik voor de gezelligheid of als ik op een dure bestemming ben. Ik hoef nu nergens over na te denken, heb al een jaar geen stofzuiger vastgehad. Ik maak geen badkamer schoon en mijn bed niet op. En: ik zit vrijwel altijd in de zon.
Iedereen denkt dat ik altijd op vakantie ben, maar eigenlijk werk ik 24/7. Als ik niet in de mijnen werk, werk ik aan mijn reisbureau. Ik heb het gewoon leuk ingedeeld voor mezelf.”
Een keerzijde aan haar rondtrekkende lifestyle is dat niks stabiel is. “Ik ben altijd aan het regelen; mijn persoonlijke leven, financiële situatie, een dak boven mijn hoofd en mijn bedrijf staande houden. Ook zit ik alleen bij de gate, en moet ik mijn tas meenemen als ik naar de wc ga. Dit gaat mij uiteindelijk maken of breken, denk ik. Als ik moe ben van het wisselen, ga ik op zoek naar iets vasts. Nu geeft het een gevoel van vrijheid.”
“Rondreizen is altijd lang leve de lol. Iedereen is vrij en je leert veel over anderen. Als je er echt gaat werken, leer je nog veel meer; niet alleen de taal en cultuur, maar ook over jezelf”, ziet Lindy in. “Ik kan hier de internationale meid willen zijn, maar ben uiteindelijk zó Nederlands. Vergeleken met de mensen hier ben ik direct en heb ik een harde werkmentaliteit. Buiten dat leer ik mezelf staande te houden en zorg ik voor mezelf aan de andere kant van de wereld.
Ik voel hier geen bewijsdrang meer, hoef mij aan niemand te verantwoorden én ben geen dag ongelukkig geweest.”
Noortje skipt master voor leven in de bergen: ‘Doe wat ik wil, in plaats van wat anderen van mij verwachten’
Amber Brouwers (23) is online redacteur bij LINDA.meiden. Persoonlijke verhalen en celebnieuws zijn haar fave. Willen haar vriendinnen alles weten over een realityprogramma? Dan appen ze haar. Met wandelingen, vriendinnenavonden en eindeloze shopsessies maak je haar het meest gelukkig.
