Edelin Silvania (26) wist al op jonge leeftijd dat ze moeder wilde worden. Maar dat dit op 14-jarige leeftijd zou gebeuren, had ze niet verwacht.
“Mijn toenmalige vriendje kocht de zwangerschapstest”, vertelt ze aan LINDA.meiden.
Edelin Silvania (26) wist al op jonge leeftijd dat ze moeder wilde worden. Maar dat dit op 14-jarige leeftijd zou gebeuren, had ze niet verwacht.
“Mijn toenmalige vriendje kocht de zwangerschapstest”, vertelt ze aan LINDA.meiden.
Het leven van Edelin is op 14-jarige leeftijd vergelijkbaar met dat van andere leeftijdsgenoten. “Ik was er wel vroeg bij met seks, maar verder was ik een doorsnee tiener met een vriendje. En toen kwam ik erachter dat ik zwanger was.”
De eerste drie maanden had Edelin last van spotting, wat ze aanzag voor menstruaties. Toen dit stopte en ze last kreeg van misselijkheid, kocht haar vriendje een zwangerschapstest. “We deden ’m samen. De uitslag was vrijwel meteen positief.”
De schrik zat er goed in, ook bij haar vriendje. Nog voordat Edelin haar ouders informeerde, stuurde ze een bericht naar haar toenmalige schoonzus. “Ze kwam direct naar mij toe en heeft het uiteindelijk ook aan mijn ouders verteld, omdat ik het niet durfde. Hoewel ze schrokken, waren ze ook meteen supportive. De volgende dag werd meteen de huisarts gebeld voor een check-up.”
Edelin bleek 15 weken en 3 dagen zwanger te zijn. In het ziekenhuis – door haar leeftijd was het direct een medische zwangerschap – werden haar de opties voorgelegd. “Een abortus was mogelijk, maar er werd wel bij gezegd dat ik dan van een heel kleine baby moest bevallen. Die optie ging de deur uit toen er een echo werd gemaakt. Ik voelde meteen een connectie met het kind in mijn buik. Die sterke moedergevoelens waar mensen het over hebben, kwamen naar boven. Ik koos ervoor het kind te houden en mijn ouders stonden volledig achter mij.”
Ook haar vriend was ervan overtuigd dat hij klaar was voor de vaderrol, maar zijn ouders staken daar een stokje voor. “Twee dagen na de zwangerschapstest liep onze relatie stuk.”
“Het was een prima zwangerschap”, laat ze weten. “Ik ben zo lang mogelijk naar school gegaan, zonder moeilijkheden. Er waren genoeg mensen op school die wat van mijn zwangerschap vonden, maar daar sloot ik me voor af. Natuurlijk waren er leeftijdsgenoten die vroegen waarom ik niet voor een abortus koos, maar dat is de naïviteit van de leeftijd. Ik schaamde me nooit voor de zwangerschap, maar als ik nu naar foto’s uit die tijd kijk, zie ik dat ik het onbewust probeerde te verbergen door wijdvallende kleding te dragen.”
Ook over haar bevalling is Edelin positief. “Twee dagen na mijn uitgerekende datum kreeg ik de eerste weeën, al had ik het niet door. Na er een hele dag mee rondgelopen te hebben, maakte ik mijn moeder ’s nachts wakker, want het lukte niet om te slapen, te liggen of te staan. We hebben tot de ochtend gewacht en zijn vervolgens naar het ziekenhuis gegaan. Daar bleek dat ik al vier centimeter ontsluiting had. Anderhalf uur na onze aankomst en na drie keer persen, kwam mijn zoon ter wereld. Het ging allemaal zo snel dat mijn vader de grap maakte: ‘Het is alsof je naar de McDrive bent geweest.'”
Het eerste wat Edelin dacht toen ze haar kindje zag? “Wat is hij klein! Ik schrok er zelfs een beetje van. Maar hij was gezond. En dan komen alle clichés: je vergeet de pijn van de bevalling, alles en iedereen om je heen valt weg. Op dat moment is het alleen jij en je kind.”
Tekst loopt door onder de foto.
Dankzij de steun van Edelins familie heeft ze een prettige kraamperiode gehad. “Toch denk ik dat ik er niet helemaal bij was. Ik leefde lange tijd op de automatische piloot. Ik sloot me af voor meningen, opmerkingen en domme uitspraken, maar toch kwamen ze binnen. Daardoor kon ik niet voor de volle honderd procent genieten en in het moment zijn.”
“Ik heb niet het idee dat ik echt dingen heb gemist die mijn leeftijdsgenoten deden. We waren allemaal veertien, dus uitgaan was niet echt een ding. Mijn ouders gaven me alle ruimte om een gewone tiener te zijn, maar daar had ik de eerste twee jaar geen behoefte aan. Dit jongetje was mijn verantwoordelijkheid. Ik wilde bewijzen dat ik al het andere niet nodig had.”
Ja, Edelin werd op jonge leeftijd moeder. Voor haar was het de normaalste zaak van de wereld. Ze beschrijft de band met haar zoon als bijzonder. “We zijn samen opgegroeid. Door het relatief kleine leeftijdsverschil hebben we ook een goede vriendschap, maar dat is ook meteen het moeilijke. Hoewel we goed met elkaar kunnen praten – hij is inmiddels 11 jaar – geef ik wel mee dat ik niet een van zijn vrienden ben.”
Om te voorkomen dat Edelin ongepaste vragen krijgt over haar jonge moederschap, tackelt ze deze meteen bij ontmoetingen. De twintiger is trots op hoe goed het met haar en haar zoon gaat, maar voelt tegelijkertijd ook dat ze iets moet bewijzen. “Als het een keer niet goed gaat op school, voel ik me meteen schuldig. Alsof ik heb gefaald, maar dat is niet zo. En dat blijf ik mezelf ook vertellen. Hij is een puber, soms gaat er iets niet helemaal zoals gehoopt. Dat hoort erbij.”
Het vroege ouderschap heeft Edelin geleerd om door te zetten. “Ook op de momenten dat ik dacht dat ik het niet kon. Ik heb mijn middelbare school afgemaakt, een hbo-opleiding afgerond én ben zelfstandig gaan wonen met mijn zoon. Hij is altijd mijn prioriteit geweest, maar ik heb in de afgelopen jaren geleerd dat voor mezelf zorgen ook voor hem zorgen is.”
Tekst loopt door onder de foto.
Als het aan de twintiger ligt, breidt ze haar gezin uit. “De afgelopen acht jaar heb ik een relatie gehad en wilden we nog een kindje krijgen, maar ik kreeg een miskraam en inmiddels is de relatie stukgelopen. Toch hoop ik dat het me in de toekomst nog eens gegund is. Het lijkt me bijzonder om een zwangerschap te ervaren waarbij ik gefeliciteerd zou worden in plaats van bevraagd om mijn leeftijd.”
Haar ex is nog steeds betrokken bij het leven van haar zoon. “Hij draagt de vaderrol, en daar ben ik dankbaar voor.”
Het leeftijdsverschil tussen Edelin en haar zoon komt regelmatig ter sprake. “Hij zegt wel eens: ‘Als ik later vader word…’ en dan zeg ik dat dat pas gebeurt als hij dertig is. Hij kaatst dan terug: ‘Jij was ook veertien’.
We hebben open gesprekken over onveilige seks en andere onderwerpen, op een manier die gepast is voor zijn leeftijd. Hij is zich er bewust van hoe jong ik was toen ik hem kreeg. En waarschijnlijk zal hij met de tijd ook beseffen hoe ongewoon dat is. Ook vrees ik niet dat de geschiedenis zich zal herhalen. Ik hoop het niet, maar ik kan hem alleen informeren, ik kan het niet voorkomen.”
Zelfs nu Edelin mid-twintig is, krijgt ze nog opmerkingen over haar tienerzwangerschap. En daar wil ze wat over kwijt. “Niet alle tienermoeders eindigen met een uitkering. Ik heb een hbo-rechtenstudie afgerond en mijn zoon gaat vervroegd naar het vwo. Er wordt ook vaak gedacht dat mijn ouders de opvoeding van mijn zoon hebben overgenomen. Dat is niet zo: ík heb hem opgevoed met steun van mijn naasten.”
In het nieuwste nummer van LINDA.meiden, met coverster Rhodé Kok, spreken we vijf tienermoeders. Benieuwd naar hun verhaal? Bestel jouw exemplaar nu – met gratis verzending.
Funny columns, persoonlijke verhalen en lekkere deals in je inbox.
Meld aan