Je kunt snel verliefd worden, maar gedumpt worden gaat soms nog makkelijker. Au. In Gedumpt interviewt Zilver Proper elke week een LINDA.meiden-lezer over een liefde die net níét werkte.
Deze week: Hannah* (27).
Je kunt snel verliefd worden, maar gedumpt worden gaat soms nog makkelijker. Au. In Gedumpt interviewt Zilver Proper elke week een LINDA.meiden-lezer over een liefde die net níét werkte.
Deze week: Hannah* (27).
Hannah was 23 toen ze de jongen ontmoette met wie ze drie jaar van haar leven zou doorbrengen. Het was oktober 2021, coronatijd, toen Hannah werd uitgenodigd door wat vrienden, voor een huisfeestje. Ze zat midden in de eindeloze sollicitatierondes en had diezelfde avond nog een onlinegesprek met een consultancykantoor in Australië. Eigenlijk kon ze daarom niet naar deze party, maar omdat ze zo eenzaam was tijdens de covidpandemie, drong haar moeder aan: “Ga nou. Ik betaal je boete als je de avondklok niet haalt.” Dus ging ze.
Het huis stond vol onbekenden. Veel mensen zaten aan de drugs, Hannah niet. Ze zocht haar weg tussen nieuwe gezichten en maakte twee nieuwe vriendinnen, Annabel en Roos. Toen ze haar Aperol Spritz ging maken in de keuken, stond hij daar. Pre-cies haar type. Hij was stylish: had een groot leren jack aan met een Levi’s jeans en zwarte loafers, een snor als Richard van Friends, en ze was op slag in love.
Hij heette Tommy. Alleen één klein probleempje: haar net nieuw gemaakte vriendin, Annabel, was zijn fuckbuddy en ook head over heels voor Tommy – dat had ze Hannah net verteld. Verboden terrein dus, wist Hannah.
Toch zocht hij Hannahs blik. Hij was te brutaal, te zelfverzekerd, en daardoor nóg aantrekkelijker. Tijdens haar online sollicitatiegesprek, waarvoor ze zich netjes had teruggetrokken in een slaapkamer, kwam hij doodleuk binnen, bleef wachten tot ze klaar was en probeerde haar te zoenen. En dat ook nog eens terwijl Annabel beneden stond. Hannah vond het gek, maar tegelijkertijd ook woest aantrekkelijk, hij had ballen, vond ze. Met tegenzin hield ze hem af, uit loyaliteit aan Annabel, en verliet het feestje.
De volgende dag stroomde haar DM vol met berichtjes van Tommy. Tien berichten, elk uur één. Of hij haar alsjeblieft mocht meenemen op date. Ze wilde het zó graag, dit was haar man, dat wist ze zeker. Dus belde Hannah Annabel op. Ze stond voor het woonkamerraam toen ze de telefoon over hoorde gaan. Ze was zenuwachtig: kreeg zweethanden en haar hart bonkte in haar keel. Ze wilde immers geen vriendschappen opfocken.
Annabel nam op, en Hannah vroeg rustig: “Hé An, wat zou je ervan vinden als ik op date zou gaan met Tommy? Ik heb het tot nu toe afgehouden, maar ik wil het wel… als jij dat oké vindt.” Annabel reageerde relaxed, zei dat ze het kut vond, maar het zou begrijpen en dat Hannah deze kans moest grijpen. Na dit telefoongesprek vond Hannah Annabel nog chiller dan ze al dacht dat ze was, en kon eindelijk “Ja” zeggen op Tommy.
De eerste dates waren vooral seksdates. Thuis eten bestellen, naar bed, klaar. Geen ontbijt, geen plannen. Hannah baalde hiervan want ze wilde meer, maar elke keer dat ze zich terugtrok omdat ze deze seksvibes niet wilde doorzetten, deed Tommy juist weer extra zijn best. Het was een ziek spel door z’n push-pullgedrag, maar ze was verliefd, en dit maakte haar alleen maar verslaafd aan hem.
Na een paar maanden trok ze het niet meer: Hannah wilde duidelijkheid, meer dan deze situationship. Tommy niet. Hij hield van vrijheid, drugs, meerdere vrouwen. Hannah wist dat ze niet exclusief waren, maar ze slikte het, omdat ze niet zonder hem kon. Ze wist dat het fout zat toen ze uit schaamte over de hele situatie tegen haar vriendinnen loog dat ze alles met Tommy zelf ook op een laag pitje wilde houden.
Tot het die ene nacht allemaal veranderde. Op een huisfeestje, onder invloed, zei Tommy ineens dat hij van haar hield. Hannah geloofde hem niet, dus vroeg ze of hij het de volgende ochtend kon herhalen. En dat deed hij. Oog in oog in bed: “Han, ik hou van je.” Hannahs wereld ging open. Vanaf dat moment was het voor haar officieel, ze waren exclusief.
Tommy liet haar zien aan de buitenwereld. Hij was trots met haar aan zijn zijde. Zijn drugsgebruik vond ze zorgelijk, maar ach, dat hoorde bij hem. Maar toen nam hij haar mee naar een random raveparty in Leiden. Hannah dacht dat het gewoon een feest was, maar eenmaal daar aangekomen bleek het een swingersclub.
Ze was totaal in shock dat Tommy haar zonder dit aan te kondigen hiermee naartoe had genomen. Een jongen vroeg aan Tommy of hij met Hannah mocht zoenen. “Als zij het wil, mag het van mij”, zei hij. Spannend dacht ze, dit is wat hij wil, dus zoende Hannah met de knappe jongen. Tommy reageerde niet bepaald relaxed, hij verafschuwde wat ze gedaan had, negeerde haar de hele verdere avond en gaf al zijn aandacht aan andere meiden.
Op momenten dat Hannah werd aangeraakt door mannen zonder dat ze dit wilde, vertikte Tommy het überhaupt de onbekende mannen van haar af te slaan. En toen ze naar huis wilde gaan, maakte hij het met haar uit. Het voelde goor en onmenselijk, zegt Hannah: “Ik wilde daar niet eens naartoe.” Totaal van slag verliet ze het feest en ging in haar eentje met de nachttrein naar huis.
En tóch kreeg hij het de volgende dag voor elkaar dat zij degene was die haar excuses maakte. Volgens Tommy had zij hem bedrogen. Hij draaide alles om, zó ver dat Hannah echt geloofde dat ze fout zat. Daarna vertelde hij doodleuk dat hij zelf nog drie meiden had gezoend die avond. Maar dit was volgens hem Hannahs schuld. Het werd een patroon. Elke ruzie eindigde hetzelfde: hij woedend, zij huilend, hij maakte het uit, en daarna weer veel appjes en bloemen.
De druppel kwam in de zomer van 2023. Ze zouden haar 24e verjaardag vieren in Griekenland. De tickets waren al geboekt. Maar de dag voor vertrek ontplofte het weer: ze was een vieze vreemdganger volgens hem. Tommy kon haar ‘bedrog’ écht niet vergeven, zei hij, en hij maakte het weer uit.
Hannah vloog toch, alleen. Op haar verjaardag in een restaurant werd plots het licht gedimd. De bediening begon ‘happy birthday’ te zingen en bracht een taart. De ober zei: “You have a lovely boyfriend. So sorry he couldn’t come because of work.” Hannah lachte beleefd, maar van binnen zakte ze door de grond. Ze wist: dit was weer een van zijn manipulatieve spelletjes, een meester in gaslighting.
Terug in Nederland stond hij, voorspelbaar, met welgeteld vijftig rode rozen voor de deur. Hij smeekte net zo lang tot ze hem vergaf. Maar nog geen twee weken later maakte hij het opnieuw uit. Zomaar, zonder ruzie. Hij maakte zich klaar om uit te gaan. “Ik kan niet wachten om zonder jou te zijn. Drugs doen, meisjes regelen.” Deze keer gaf Hannah geen kick, pakte haar spullen. En vertrok voorgoed.
De periode erna kreeg ze last van anxiety-aanvallen, en douchte ze drie keer per dag om de relatie van zich af te wassen. Vijf dagen huilde ze onafgebroken. Daarna stopten de tranen. Niet omdat ze hem niet miste, maar omdat ze zag wat hij werkelijk was: een verspilling van haar tijd.
Het echte verdriet zat in zichzelf: dat ze zó ver over haar eigen grenzen heen was gegaan, dat ze haar waardigheid had ingeleverd in ruil voor liefde die geen liefde was. Het duurde twee jaar voor ze echt begreep hoe het zat. “Ik dacht dat ík fout zat, omdat ik mijn grenzen niet aangaf. Maar hij was de reden dat ik ze steeds bleef verleggen, en ze uiteindelijk zelfs verloor”, zegt ze.
Nu lacht Hannah er wrang om. Ze snapt niet hoe ze dit ooit heeft kunnen accepteren. Maar ze kan één les meegeven: “Volg je intuïtie en probeer nooit een red flag groen te krijgen, want dat gaat niet lukken.” Nu datet ze de allergrootste green flag die er rondloopt, iemand die haar de wereld gunt.
*De naam Hannah is gefingeerd, haar echte naam is bekend bij de redactie.
Funny columns, persoonlijke verhalen en lekkere deals in je inbox.
Meld aan