Het zat er natuurlijk al maanden aan te komen, laatst schreef ik er al over. Gisteren was het eindelijk zo ver. Ik heb deze week denk ik nog nooit zo veel screenshots voorbij zien komen van de weerapp. Mijn fyp stond vol met mensen die zich zorgen maakten om de organisatie: ‘Dit kan toch niet goed aflopen, ff seri!’ zei mijn favoriete influencer nog zo terwijl ze een Red Light Therapy Mask op had. Preach sis.. En ook de outfitstress zat hoog, het liefste was ik daar in mijn string gaan staan, maar helaas leven we niet op een nudistencamping. Met een minirok en tanktop moest ik het maar doen, geloof me: zelfs dat was te heet.

Afgelopen zaterdag was het Festival op de Ring. Het was iconic, maar ook een hot mess. Het begon als een droom hé. Een fissa op de snelweg. Überhaupt, daar staan, daar lopen. In de jaren 70 had je natuurlijk een aantal autovrije zondagen, maar toen was ik nog een zaadcel, dus toen dit werd aangekondigd was ik door het dolle heen. Hoe vaak maak je dat nou mee joh? Maar… Hoe dichter we bij 21 juni kwamen, hoe meer de yuppen en andere mensen om mij heen zich ook lichte zorgen begonnen te maken. De gemeente schrapte al een aantal programmapunten. De mensen op mijn fyp maakten zich massaal zorgen, vooral over hun looks.. “Draag geen rubberen schoenen, dit gaat smelten door het warme asfalt.” Sorry, maar bijna elke schoen heeft toch een rubberen zool? Ik heb zelfs nog overwogen om een houten klomp aan te trekken. Zou me overigens niks verbazen als dat ooit weer een trend zou worden.

De dag was daar. Ik zette mijn Stanley Cup XL op het aanrecht. Verklaar me voor gek maar ik moest en zal gehydrateerd blijven. Ik vulde ‘m met een kilo ijs en zelfs twee citroenschijfjes voor de hydratatie in het kwadraat. Maandag was ik nog even snel naar de HEMA gegaan voor zo’n draadloos ventilatortje en SPF 50. Alle maatregelen werden getroffen.

Lieve mensen, to be honest: het was leuk, maar ook… zwaar. Het voelde alsof we dansten op de grillplaat van mijn vaders Green Egg BBQ. Het was een soort LoLa maar dan on steroids en op de snelweg. Na elke hit van Kriss Kross moest ik vijf minuten op adem komen van het dansen en zocht ik de schaduw van een verkeersbord op.

Ik heb me denk ik wel zeven keer ingesmeerd, drie liter water gedronken en hoefde niet één keer te plassen omdat ik vocht verloor door elke porie in mijn lichaam. Aan het einde van de avond liep ik op blote voeten naar mijn Uber omdat m’n Salomons waren blijven plakken bij de afslag van de Baarsjes. Een verspacete yup vroeg aan me of ik hem een reading wilde geven omdat hij waarschijnlijk dacht dat ik een of andere sjamaan was, aangezien ik op mijn blote pootjes liep. Er gebeurde veel.

Wat een bevalling. Maar wel een voor in de boeken, letterlijk.
Liefs, MC

Afko’s
fyp = for you page
LoLa = Lowlands