Lees ook
Bergbeklimmer Katja Staartjes over de kick van de Mount Everest

De expeditie vond plaats in 1988. Waarom nu pas dit boek?
“Blijkbaar moesten er wat jaren en enkele boeken overheen gaan voordat ik klaar was om dit boek te schrijven. Maar dat het moest gebeuren, stond vast. Voor mijn gevoel schreeuwt het verhaal erom gepubliceerd te worden: we waren de eerste Nederlandse vrouwenexpeditie ooit én er was enorm veel materiaal. Dagboeken, cassettebandjes, radio-interviews, noem maar op. We kregen destijds ontzettend veel aandacht. In de Telegraaf stonden we levensgroot in de kleurenbijlage, we kregen een prijs van de Staatssecretaris. Al dat materiaal in combinatie met het verhaal: het riep gewoon om een boek.”

Hoe kwamen jullie op het idee om op vrouwenexpeditie te gaan?  
“Tijdens onze studententijd waren we allemaal actief als klimmer. Op een internationale klimbijeenkomst in Joegoslavië, waar we met z’n drieën waren, kwamen we erachter dat vrouwenexpedities in veel berglanden heel normaal waren. Waarom doen wij dat eigenlijk niet?, dachten we toen. Dat we uiteindelijk met zes vrouwen zijn gegaan, was niet om ons af te zetten tegen mannen. Absoluut niet. We klommen en klimmen nog altijd graag met mannen. Maar als je met mannen bent, is er altijd wel eentje die, als het wat moeilijker wordt, zegt: ‘Ik ga wel voorop.’ Door alleen met vrouwen te gaan, konden we onze eigen kracht ontdekken. Als je die kans nooit krijgt, weet je ook niet wat er in je zit.”

Met alleen maar vrouwen op pad, dat werd zeker harentrekken? 
“Haha, nee helemaal niet zelfs. Je hoort weleens dat mannen die op expeditie zijn elkaar regelmatig de tent uit knokken. Dat was bij ons niet het geval. Ruzie, onenigheid, niets van dat alles. We werden hele goede vriendinnen en zijn dat nog steeds. Dat onderwerp staat ook centraal in mijn boek. Het is geen standaard klimboek dat alleen gaat over de berg op en de berg weer af. Het gaat ook over vriendschap, vertrouwen, keuzes maken, en over leven en dood.”

Lees ook
Nederlands stel verzamelt miljoen dollar voor wereldreis (en dat lijkt nog te lukken ook)

Wat is je het meest bijgebleven van de tocht? 
“Je zou misschien denken de top, maar dat is het niet. Het bereiken van de top was natuurlijk wel uniek – de berg was pas één keer eerder met succes beklommen. Maar het ging niet om het daar aankomen, het ging om het samenzijn. Ik vond het heel bijzonder om twee maanden met elkaar onderweg te zijn en gezamenlijk een moeilijke en uitdagende klus te klaren. We vertrouwden elkaar volledig en legden ons leven in elkaars handen. Dát was voor mij heel speciaal. Net als het feit dat we nog steeds hele goede vriendinnen zijn.”

Waarom moeten we je boek echt lezen? 
“Dat vind ik lastig om te zeggen, maar afgaand op reacties die ik al heb gehad: het is heel spannend, een pageturner. De tocht bleek achteraf vrij gevaarlijk. Zo hadden Marjolein en ik op een ochtend een onbestemd gevoel. We wilden allebei de berg niet op en bespraken dat met elkaar. We zijn die dag niet gaan klimmen en precies op de route die we anders hadden genomen, is toen een enorme lawine naar beneden gekomen. Als we waren gegaan, waren we er niet meer geweest. Daarnaast denk ik dat het een bijzonder en persoonlijk verhaal is. Een stukje klimgeschiedenis en een unieke ervaring waarbij veel verschillende onderwerpen aan bod komen. Vriendschap, leven, dood, emoties, je eigen kracht vinden. Ik denk dat we destijds een rolmodel waren voor veel vrouwen en nog steeds wel. Dit verhaal zegt namelijk: je kunt veel meer dan je denkt. De weg die je volgt, is niet altijd recht, maar als je weet wat je wilt én durft, dan kom je er wel.”

Het boek, Chamlang: De eerste Nederlandse vrouwenexpeditie, kost € 29,95 en bestel je hier.

Myra in Noorwegen, 2013