Lees ook
Eerbetoon aan Pim (2016-2017): ‘Zijn ogen konden verhalen vertellen‘

Moe
Mijn vader vertelde dat hij zich niet lekker voelde en dat hij ontzettend moe was. Er werd darmkanker geconstateerd met uitzaaiingen in zijn lever en longen. Hij zou nog maximaal acht maanden te leven hebben. Ik dacht: we gaan er tegenaan, maar mijn altijd vrolijke en positieve vader was al snel verdwenen. Hij koos er, na acht weken, voor om de handdoek in de ring te gooien. Hij liet ons vol ongeloof en met een afschuwelijk gevoel van leegte achter.

Bijzonder
Mijn vader was heel bijzonder. Hij heeft ontzettend goed voor onze dochter Yasmine (17) gezorgd. Yasmine heeft de diagnose reactieve-hechtingsstoornis en Gilles de la Tourette. Dit is geen makkelijke combinatie. Ook niet voor hem als opa. Toch heeft hij nooit geklaagd. Hij  zorgde met het grootste plezier elk weekend en elke vakantie voor haar. Dankzij mijn vader hebben wij de tijd gehad om ook onze zoon (Jayden, 13) genoeg aandacht te geven en ik durf te zeggen dat door hem ons huwelijk niet kopje onder is gegaan.

Pretoogjes
Mijn vader heeft Yasmine altijd het gevoel gegeven dat er mensen zijn die onvoorwaardelijk van haar houden. Er kon niemand zo liefdevol naar haar kijken als mijn vader met zijn pretoogjes. Net nu het met Yasmine allemaal veel beter ging, werd mijn vader uit ons leven gerukt. Hij veranderde van positieve, grappige en lieve man in een verdrietige en verslagen man. Hij stond in die periode uren uit het raam te staren, terwijl hij mompelde: “Ik begrijp het niet. Ik begrijp het gewoon niet.” Het was hartverscheurend om dit te moeten aanzien.

Esther’s vader met haar kinderen Jayden en Yasmine.

Speech
Deze verslagenheid heeft mijn vader doen besluiten om er zelf een einde aan de maken. Vlak voordat hij overleed vroeg hij mij of ik wat zou gaan zeggen op zijn begrafenis. Hij vond het jammer dat hij dat niet zou kunnen horen. Diezelfde avond nog heb ik mijn speech geschreven. De volgende ochtend heb die aan mijn vader voorgelezen. We hebben met het hele gezin gehuild, gelachen en veel geknuffeld. Een dag later is hij in mijn armen gestorven. Precies zoals hij het wilde.

Doorgaan
Met mijn dochter gaat het niet goed nu. Ze kan niet goed met stress en heftige emoties omgaan. Maar met de liefde en het gemis in ons hart moeten we door, of we nu willen of niet. Het liefst had ik hem voor altijd bij me gehouden, maar ik heb geaccepteerd dat hij zijn leven op zijn manier wilde eindigen. Hoe moeilijk dat ook is.

Hulp
Esther helpt met ‘Als hechten niet vanzelf gaat’ ouders en professionals om kinderen met hechtingsproblemen beter te leren begrijpen en helpen.