Lees ook
Johny de Mol helpt vluchtelingen: ‘En dan sta je daar met doorweekte kinderen in je armen’

Kopje thee
Van Kerstmis zullen ze weinig merken in het vluchtelingenkamp, vertelt Noraly. Ze is logistiek administratief coördinator voor Stichting Bootvluchteling op het eiland Lesbos. “We zullen gewoon onze diensten draaien. Misschien zijn er extra activiteiten, zoals koekjes versieren, en zullen we mensen een kopje thee aanbieden. Maar je moet niet denken aan sneeuwpoppen en kerstbomen.”

Niet douchen
De situatie is daar ook totaal niet naar. Noraly noemt de omstandigheden in vluchtelingenkamp Moria “miserabel”. Het kamp huisvest momenteel zo’n vijfduizend mensen, terwijl er officieel plek is voor zo’n tweeduizend. “Voorzieningen die er al zijn, zijn schaars. Er ligt overal ontzettend veel afval, mensen slapen met veel te veel in kleine onderkomens en het sanitair is rampzalig. Er zijn mensen die weken niet douchen, omdat ze bang zijn er ziek van te worden.”

Grote vechtpartij
Door de uitzichtloze situatie, zijn vluchtelingen in het kamp soms gefrustreerd. Twee dagen geleden ontstond daardoor een grote vechtpartij, waarbij minstens vijftien mensen gewond raakten en verschillenden tenten in de brand werden gestoken.

Spanningen
Noraly: “Over het algemeen voel ik me nooit onveilig of bedreigd, maar je merkt het wel als er veel gedronken is, of spanningen in het thuisland zijn. Afgelopen week liep het echt hoog op.” De stichting zorgde dat er een artsenteam paraat stond, maar kon uit veiligheidsoverwegingen zelf het kamp niet in. “We stonden met een soort veldhospitaal buiten het kamp om de gewonden te verzorgen. Verschillende mensen pakten hun spullen om buiten het kamp een veilige plek te zoeken om te slapen.”

Violent Clashes Break Out between Migrants at Moria, Lesvos (video) https://t.co/QcfqNMI65R #Greece pic.twitter.com/nIOeKmGez6

— Greek Reporter (@GreekReporter) December 20, 2017

Onmenselijk en ellendig
De situatie kwam de volgende dag extra hard binnen bij Noraly. “Ik liep door het kamp en zag kleine kinderen tussen de verbrande resten van hun onderkomen struinen. Moeders plukten er hun bezittingen tussenuit. Ik kon alleen maar denken: wat is deze plek toch onmenselijk en ellendig. Deze mensen zijn op de vlucht voor de oorlog, en verliezen voor de tweede keer alles. Ik zit hier al drie maanden, maar kan nog steeds met tranen in mijn ogen rondlopen.”

Kleine dingen
Hoe het haar toch lukt om moed te houden? “Het is lastig als je naar het grotere geheel kijkt: dan zakt de moed je in de schoenen. Maar op individueel niveau zijn er veel mooie dingen die me hoop geven. Ouders die trots zijn dat hun kind hier naar school gaat, bijvoorbeeld. Ik geef dat altijd als tip mee aan iedereen die hier komt werken: kijk naar die kleine dingen.”

Slapeloze nachten
De stichting helpt waar het kan, maar er zijn uiteraard nog wensen. “Het lijkt mij tof als we meer kunnen inzetten op psychosociale ondersteuning. Mensen hebben stress en slapeloze nachten door problemen met hun verleden. Het is belangrijk om steun te bieden.” Tegelijkertijd zit het ‘m ook in het simpelweg creëren van betere omstandigheden. Noraly: “Het is hier guur: het regent en is koud. Ik neem iedere ochtend een douche om warm te worden en denk: ik wil dat deze mensen dit ook hebben.”