Lees ook
Wat moet ik nu: ‘Mijn dochter (13) is aangehouden wegens diefstal’

“Onze jongste zoon was anderhalf toen iemand tegen ons zei: ‘Jullie hebben een bijzonder kind. Hij heeft een oude ziel.’ Ik vond het een beetje zweverig. Hij kon nog niet eens praten. Later viel het kwartje. We merkten hoe gevoelig hij was voor geuren, kleuren, geluiden en energieën. Boris is creatief, heeft oog voor detail en kan eindeloos dromen en fantaseren. Hij stelt ons soms de meest filosofische vragen, zoals: ‘Mama, waarom zijn wij op de wereld?'”

“Ook bij onze andere zoon constateerden we hooggevoeligheid. Bij hem uitte dat zich dat op een andere manier. Hij had bijvoorbeeld heel snel last van naadjes in zijn kleding, kon het niet hebben als zijn sokken niet goed zaten en had een hekel aan strakke onderbroeken. De jongens zijn heel verschillend, maar beide gedijen ze het beste als alles in harmonie is. Als er plots een andere juf voor de klas staat, of het gaat onverwachts regenen tijdens een dagje Efteling, dan reageren ze daar heftig op.”

“Het gedrag van de jongens verandert ad hoc als iets anders loopt dan verwacht. Dat uit zich in huilen, schreeuwen en verdrietig en boos zijn. Dat gaat me aan het hart. We proberen altijd met iets te komen om ze op te vrolijken en we erkennen hun gevoel. In huis kunnen we dat doen, daar hebben wij als ouders invloed. Familieleden en de school kennen de situatie van onze jongens ook, maar de grote, boze maatschappij niet.”

“Dat is meteen het dilemma waar ik mee worstel. De buitenwereld is zó hard. Ik hoop dat de maatschappij zich ooit aanpast aan alle mooie, zorgzame, lieve, creatieve en empathische kinderen. Tot die tijd vraag ik me af: Hoe kan ik mijn hooggevoelige kinderen weerbaar maken tegen de maatschappij?”

Lees ook
Wat moet ik nu: ‘Mijn vriend ziet het leven soms niet meer zitten’

Oproep
Zit je zelf ook in een situatie waarin je het even niet meer weet? Mail je verhaal dan naar nieuws@lindanieuws.nl en laat je (anoniem) adviseren door andere LINDAnieuws-lezeressen.