Fantasieverhaal verzinnen

Etiketten leerde ze uit haar hoofd, en als ze ter plekke een formulier moest invullen, wist ze er met een smoesje onderuit te komen. Ook in andere situaties had Mandy last van haar handicap, zoals ze het zelf noemt. “Als ik via de post een brief van de Belastingdienst kreeg, snapte ik er helemaal niks van.” Mails liet ze eerst nakijken door haar man voor ze verzonden werden. “Die zaten altijd vol fouten.” Als ze voor het slapengaan boekjes voorlas aan haar zoons, verzon ze daar zelf een fantasieverhaal bij. En als een van de kinderen hulp vroeg met zijn huiswerk antwoordde ze steevast met: ‘vraag dat maar aan papa’.

’t Kofschip

Al die tijd wist Mandy haar laaggeletterdheid te verbergen. Twee jaar geleden besloot Mandy een niveau omhoog te willen binnen haar werk in de zorg. Ze schreef zich in voor een opleiding. “Maar ik had zoveel moeite om het formulier in te vullen, het lukte niet.” Via de opleiding werd ze gewezen op de mogelijkheid van gratis taalles in de bibliotheek van Maassluis. “De drempel was heel hoog om weer Nederlands te gaan leren, maar ik ben het toch gaan doen.” In de bibliotheek begon ze weer bij de basis. “Klinkers, medeklinkers, verleden tijd, ’t kofschip. En ik krijg weer dictee, net als vroeger.”

Lees ook
Trudi: ‘Ik moest mijn baas bekennen dat ik helemaal niet kon schrijven’

Mooiere wereld

Elk halfjaar krijgt Mandy een toets om haar vooruitgang te meten. “Ik heb de eerste keer staan huilen omdat ik zo goed gescoord had. Ik ging zo anders naar mezelf kijken,” vertelt Mandy. “Het geeft zelfvertrouwen om nu een WhatsApp zonder taalfouten te kunnen sturen. Taal maakt je wereld zoveel mooier. Je kan met elkaar communiceren.” Inmiddels zijn de zoons van Mandy 14 en 16 jaar oud en kan Mandy ze helpen bij werkstukken. “Ik kan nu doen wat ik nooit heb gekund. Gelukkig zei mijn zoon pas nog dat hij er weinig van heeft meegekregen.” En ze heeft er een nieuwe hobby bij. “Ik vind het nu heerlijk om een boek te lezen,” zegt ze. “Ik wist helemaal niet dat ik dat leuk vond.”

Schaamte

Voor Stichting Lezen & Schrijven is ze taalambassadeur in haar stad Maassluis geworden. Met haar ambassadeurschap wil ze laaggeletterden aanmoedigen om hulp te zoeken en op les te gaan. “Veel mensen durven niet voor hun handicap uit te komen, het is een taboe,” zegt Mandy. En dat begrijpt ze, want ook zij schaamde zich voor haar taalachterstand. “Ik heb me heel eenzaam gevoeld. Kunnen lezen en schrijven maakt het leven zoveel mooier en makkelijker.”