Madelaine Vos-de Graaf (30) werd verliefd op Rico (31), die al jaren lijdt aan hersenkanker. Het stel kiest, tegen alle verwachtingen in, samen voor een kindje.
Ze vertelt openhartig over de liefde, het zware traject en hun onzekere toekomst.
Madelaines partner heeft een hersentumor: ‘We kozen uit liefde voor een kind samen’
InterviewHersentumor
Het stel kent elkaar al jaren, dus van liefde op het eerste gezicht is geen sprake. “We hadden zelfs een hekel aan elkaar”, vertelt Madelaine. Maar als ze ontdekt dat Rico ziek is en via social media ziet dat het niet zo goed gaat met zijn gezondheid, besluit ze toch contact te zoeken.
“Ik heb hem een berichtje gestuurd en we zijn eigenlijk nooit meer gestopt met praten. Het klikte heel goed.” Op derde kerstdag in 2020 staat de eerste date gepland. Die dag maakt Madelaine niet alleen kennis met Rico, maar ook met zijn hersentumor.
“We waren nog geen half uur samen of Rico kreeg een epileptische aanval”, vertelt Madelaine. “Stond ik daar 112 te bellen.” Haar toekomstige partner heeft sinds 2010 al tientallen behandelingen achter de rug om zijn hersentumor te bestrijden. In 2020 komt de tumor helaas weer terug.
Ingeborg (45) heeft een hersentumor: 'Ik wil vrienden worden met de dood'
Kinderwens
Madelaine valt als een blok voor Rico, wat de nodige spanning met zich meebrengt. “Ik vond hem zó leuk, maar ik heb wel over zijn ziekte nagedacht. Dit kan nog wel eens intens gaan worden, dacht ik.” Toch waagt ze de sprong in het diepe.
Het onderwerp ‘kinderwens’ volgt al snel. ‘Ik heb al een dochter van zes en wilde heel graag een tweede kindje met iemand die ik héél leuk vind én eigenlijk ook al wat langer kende.” Maar voor Rico liggen dat soort keuzes anders. “Ik voelde heel sterk dat hij de vader van mijn tweede kind zou zijn. Maar ‘dat zien we later wel’, was bij ons niet aan de orde. Die tijd hadden we niet.”
Kostbare tijd
De kinderwens werd uitvoerig besproken. Met elkaar, maar ook met de neuro- en oncoloog. “Zij adviseerden ons ook dat we beter nu een keuze konden maken over onze kinderwens. Ik wist dat we daarvoor een traject in moesten gaan en dat een kindje absoluut niet vanzelfsprekend zou zijn. Maar onze tijd is niet eindeloos, dus we hebben een keus gemaakt: samen een kindje op de wereld zetten. En dat voelde goed.”
Maar kiezen voor een kind als je partner een hersentumor heeft, heeft nogal wat voeten in de aarde. “Er gaan veel gesprekken aan vooraf met bijvoorbeeld een fertiliteitsarts. Volgens het protocol moet je eerst een jaar ziektevrij zijn om een fertiliteitstraject in te gaan, maar een hersentumor heb je altijd”, vertelt Madelaine.
“De fertiliteitsarts was daarom wel een horde die we moesten nemen. Het voelde echt alsof we ons lot in haar handen legden. Ze zei bijvoorbeeld: ‘Een kind heeft een moeder én een vader nodig.’ Daarbij moest ik precies aan haar uitleggen hoe ik het ouderschap zou aanpakken als Rico er straks niet meer is. Dat gaat onder je huid zitten.”
Groen licht
Uiteindelijk heeft Rico’s neuroloog een goed woordje gedaan en krijgt het stel groen licht voor een ICSI-traject. “We waren zo gelukkig. Anderen moesten voor ons bepalen of wij samen ouders mochten worden, maar gelukkig zijn er mensen die vertrouwen in ons hadden.”
Het traject gaat boven verwachting goed en Madelaine raakt na de eerste poging al zwanger. De zwangerschap is pittig, omdat Rico tegelijkertijd chemotherapie krijgt. “We leefden heel erg in het moment, de realisatie van hoe kwetsbaar dit allemaal is, kwam pas later.”
Robin kreeg op zijn 31ste Parkinson: 'Onze kinderwens is zo groot, dat wil ik niet missen'
Zoon Yves
Op 9 juni wordt hun kerngezonde zoon Yves geboren. Het stel geniet en probeert de situatie nuchter te bekijken. “Rico haalt veel onrust bij mij weg, ik kan namelijk wel piekeren over de toekomst. Zeker omdat ik degene ben die uiteindelijk achterblijft.” Maar beiden hebben veel vertrouwen in elkaar. “Ik ben ook mijn beste vriend en vriendin verloren, dus ik weet wat ik aan mezelf heb. En als Rico geen vertrouwen in mij had, dan waren we hier nooit aan begonnen.”
Rico heeft momenteel geen prognose. “Om het half jaar krijgt hij een MRI, de volgende is in september. Aan de hand van die uitslag weet je of de tumor is gegroeid. Maar er is nu geen draaiboek. We leven van half jaar naar half jaar.”
Nalatenschap
Momenteel gaat het naar omstandigheden goed met het stel. “We genieten en de chemokuren zijn voorbij. We weten alleen niet hoe verder. Maar als alles open ligt, is ook nog alles mogelijk. Daarbij proberen we van het positieve uit te gaan”, zegt Madelaine.
Toch slaat de angst haar af en toe om het hart. “Ik vind het soms doodeng. De kans bestaat dat Rico er niet bij is als Yves achttien wordt. Maar ik hoop dat Yves onze keuze begrijpt, het is namelijk een beslissing die we samen, vanuit liefde, hebben gemaakt.” Ze hebben alles gedocumenteerd, het hele traject: “Ik heb het allemaal voor hem opgeschreven. Al hoop ik dat ik dat nog lang niet aan hem hoef te laten zien.”
Ondanks de onzekerheid en de kwetsbaarheid, is Madelaine dolgelukkig met haar keuze. “We hebben snel moeten kiezen, maar ik heb echt naar mijn hart geluisterd. Ik ben dolblij dat ik straks iets van Rico heb als hij er niet meer is, namelijk onze prachtige zoon. Rico is echt de liefde van mijn leven, dus ik zou juist spijt hebben gehad als ik dit niet had gedaan.”
Madelaine, Rico en Yves:
Franciens man hield zijn hersentumor geheim: 'Ik was zó boos'
