Lees ook
Julia’s dateleed: ‘De teleurstelling droop van zijn gezicht’

“Barts profiel riep zeker geen red flags op, dus ik vertrouwde erop dat het goed ging komen. Hij was op zijn foto’s lang, blond, goed gebouwd, hij had een mooie glimlach en vooral: goed haar. Toen ik hem mee uit vroeg, antwoordde hij enthousiaste ‘ja’. Het werd een klein kroegje in de buurt van mijn werk.”

“Zenuwachtig kwam ik aan in de kroeg. Hij woonde in de straat, maar was er nog niet. Na een kwartier wachten ging de deur van de kroeg open en keek ik hoopvol naar de deur. Bart liep op me af. Hij was qua uiterlijk niet helemaal wat ik gedacht had, maar ik moest hem een kans geven.”

“We gingen aan een klein tafeltje bij de bar zitten. ‘Jij moet wijn’ zei hij, en hij liep naar de bar. Toen hij vervolgens ging zitten begon een heel moeizaam gesprek. Hij vroeg bij alles: ‘En hoe voel je je daarbij?’ Al snel probeerde hij mijn hand te pakken. Ik heb de rest van de date krampachtig met mijn handen onder tafel gezeten.”

“Na tien minuten vroeg hij: ‘Ik woon hier in de straat, wil je mijn huis zo zien?’ Ik zei duidelijk maar vriendelijk nee. Een kwartier later vroeg hij het opnieuw: ‘Ik woon hier in de straat, wil je mijn huis zo zien?’ Dat werd gevolgd door: ‘En wil je nog meer wijn?’ Weer bedankte ik duidelijk maar vriendelijk, ook voor de wijn, want ik had nog meer dan een half glas.”

“Hij vroeg of ik mee ging roken en ik liep achter hem aan. Hij stak zijn sigaret op en schoof snel zo dicht mogelijk tegen me aan. Fijn, dacht ik. Hij stak zijn arm uit en wees naar een huis verderop. Toen weer dat zinnetje: ‘Ik woon hier in de straat, wil je mijn huis zo zien?’ Ik keek de kant van zijn hand op en draaide mijn hoofd naar hem toe om weer vriendelijk doch dwingend nee te zeggen toen ik zijn lippen op de mijne voelde. Ik kapte de zoen vrijwel gelijk af en stelde voor om weer naar binnen te gaan.”

“Hij vroeg of ik nog meer wijn wilde, maar ik ging voor een glas water. Hij haalde onze drankjes, ging zitten en stelde wéér dezelfde vraag. Ik keek naar mijn horloge en antwoordde: ‘Shit dat kan helemaal niet, ik moet de laatste tram hebben en die gaat over tien minuten.’ Dat was helemaal niet waar, maar ik was blij dat hij me geloofde. ‘Ik loop zelf wel, jij woont toch in de straat’, zei ik, in de hoop dat hij niet mee zou lopen. Maar dat deed hij natuurlijk toch.”

“Aangekomen bij de tram duwde hij zijn lichaam tegen me aan en plaatste hij zijn handen aan beide kanten van mijn hoofd tegen het tramhokje. Ik zat ingesloten en probeerde nonchalant de richting van de tram op te kijken om zijn zoen te ontwijken. De tram kwam aanrijden: ik dook onder hem door, bedankte hem snel met een schouderklopje en sprong de tram in. Toen de tram wegreed stond hij naar me te zwaaien. Nog geen minuut later kreeg ik meerdere app’jes over hoe leuk het was geweest. Ik heb nooit meer gereageerd…”

OPROEP
Ook ooit zo’n rampzalige date beleefd? Beschrijf in 400 woorden (en het liefst mét foto en je leeftijd) die ene dramatische afspraak, waardoor je dacht: that’s it, laat dat hele daten maar zitten als het zo moet. Mail je verhaal naar rubrieken@lindanieuws.nl