Pink Ribbon-directeur Susan Veenhoff houdt in de maand oktober voor www.lindanieuws.nl een wekelijks dagboek bij over haar activiteiten. In oktober vragen ze traditiegetrouw aandacht voor de gevolgen van borstkanker.
Door de emotie praat ze zo snel, dat ik haar eerst niet eens versta. ‘Ik heb géén uitzaaiingen,’ jubelt José door de telefoon. José heb ik vorige maand leren kennen tijdens het patiëntencongres dat Pink Ribbon organiseerde. Aan haar stem is goed te horen dat alle spanning van de afgelopen maanden van haar is afgevallen. ‘Dus ik krijg nog een kans om m’n kinderen te zien opgroeien,’ zegt ze geëmotioneerd. José is net als ik moeder van twee mooie kinderen, dus ik kan me haar opluchting zó goed voorstellen. ‘Jeetje José, wat ontzettend fijn!’ We praten nog een tijdje en dan rijd ik door naar kantoor.
Daar zit René met mijn collega’s aan de koffie. Zijn vrouw Elsemarie kreeg een jaar geleden borstkanker. Ze overleed een paar maanden geleden. Het hele team leeft enorm mee met René en zijn jonge kinderen. Elsemarie had graag ambassadeur van Pink Ribbon willen worden. ‘Zij kan het niet meer,’ zegt René, ‘dus neem ik het stokje van haar over.’ Zijn verhaal is te lezen op onze site, omdat hij wil dat iedereen weet dat borstkanker ook verkeerd kan aflopen.
