Het ging al mis toen ik uit de tram stapte. Waar wás ik beland? Het leek de getto wel. Ik voelde me angstig en zocht met Google Maps snel zijn huis.

Nu ben ik wel vaker in een studentenhuis geweest… Maar dít. Trots liet Simon zijn hele stulp zien. Hij had geen bed, wel een matras hoor! Riep hij met een knipoog. Hij had de kachel op 200 graden staan. Het plafond van het gehele appartement was bedekt met een laag schimmel. De keuken was bijna niet meer zichtbaar door de berg afwas en viezigheid. En dan het allerergste, de wc. (En dan had ik ook nog het geluk dat ik ongesteld was, dus ik moest er uiteindelijk wel heen.) Diverse wc-borstels lagen (ja, gebruikt) verspreid over de vloer. De wc was helemaal aangekoekt met youknowwhat, en overal lagen natte stukken wc-papier. En als klap op de vuurpijl was er natuurlijk geen vrouwvriendelijk prullenbakje…

En toen moest de date nog beginnen. Na een awkward gesprekje waarin hij veel te hard lachte om werkelijk alles wat ik zei, besloot hij maar te gaan koken. Het was wel duidelijk dat hij niet zo’n prater was en dat het gesprek bestond uit ik die praatte en hij die luisterde. Vreselijk.

Zonder de handen te wassen begon hij als een ware chefkok aan de maaltijd. Ik was ondertussen druk aan het bellen of er niet toevallig een noodgeval was waarvoor ik weg kon…

Na het eten besloot hij dat er een film gekeken moest worden. Ik zei dat we mijn Netflix wel konden gebruiken. We gingen voor een slechte horror. Het halfuur dat we hebben gekeken heeft Simon naar de zijkant van mijn gezicht gestaard en staarde ik krampachtig naar het scherm, ik zou niet toegeven, ik ging NIET met hem zoenen. Uiteindelijk gaf hij op en ging hij met zijn knieën opgetrokken zitten, daar omheen zijn armen. Ik bekeek hem nog eens goed, hij had een enorm gat in zijn t-shirt en twee verschillende geelbruine sokken – ook gesierd door gaten.

Een vriendin redde me uiteindelijk met het telefoontje dat ik snel moest komen. Hij bood nog aan mee te lopen naar de tram, daar heb ik vriendelijk voor bedankt.

OPROEP
Ook ooit zo’n rampzalige date beleefd? Beschrijf in 400 woorden (en het liefst mét foto en je leeftijd) die ene dramatische afspraak, waardoor je dacht: that’s it, laat dat hele daten maar zitten als het zo moet. Mail je verhaal naar nieuwemedia@moodformagazines.nl.