18 kantjes opdrachten
Van ervaren moeders hoor ik dat dit nog niets is. Het wordt alleen maar meer. Hoe moet dat dan met hun sport, hun ontspanning en eventuele hobby’s, vraag ik me af? Moet je dan echt je kind te laat naar bed sturen omdat hij eerst zijn huiswerk nog moet afmaken? Bovendien: hij kreeg ook tijdens één week vakantie 18 kantjes met opdrachten mee. Eh… het was toch vakantie?

Overschrijven en uit het hoofd leren
Een groot deel van het huiswerk dat ik hem zie maken, acht ik als leek ook niet echt nuttig. De helft van de tijd zit namelijk in overschrijven en letterlijk uit het hoofd leren. Hij moet bijvoorbeeld de teksten over landschappen letterlijk kunnen nazeggen. Begrijpen wat een berghelling of riviermonding is, is niet genoeg. Bij het sommen maken moet hij die eerst overschrijven, voor hij het resultaat kan noteren. Elke vijftien dagen krijgt hij examens waarvan de cijfers – ik zag al eens een 7,66 voorbijkomen – minutieus meetellen voor het eindrapport. Thuis hechten we er niet zo’n belang aan (hij is pas zeven!) maar menig Spaanse familie denkt daar anders over, zo is mijn indruk. Een moeder van een klasgenootje begon spontaan te huilen toen ze het eindrapport met slechte cijfers van haar toen zesjarige dochter zag.

Kippenvel
Mijn zoon is in elk geval niet de enige met veel huiswerk in een ouderwets systeem en ik ben gelukkig niet de enige die zich daar aan stoort. Op de Spaanse petitiewebsite Change.org werden al bijna 180.000 handtekeningen verzameld voor een ‘rationalisatie van de hoeveelheid huiswerk in het Spaanse onderwijs’. Onderstaande video spreekt boekdelen en bezorgt mij kippenvel. Een paar volwassenen houden een gesprekje met iemand die ze niet zien en die reageert in tekst. Het gesprekje gaat over de hoeveelheid uren die ze werken. De kijker krijgt de indruk dat er een manager bij een multinational aan het woord is of iemand die niet voor zichzelf durft op te komen, of een moderne slaaf en wie komen er uiteindelijk tevoorschijn? Een meisje en een jongetje van lagere schoolleeftijd.

Onbeweeglijk onderwijssysteem
Het Spaanse onderwijssysteem stamt volgens velen nog uit de Franco-tijd. Natuurlijk zijn er dingen positief veranderd. Wat het echter relatief onbeweeglijk maakt, is dat de overheid bepaalt wát en hoe er onderwezen wordt. De regio’s vullen dat verder voor elke school gelijk in. De plek waar je woont, bepaalt naar welke school je kind moet én de regionale overheid bepaalt waar elke onderwijzer terechtkomt. Er is dus op geen enkel niveau keuzevrijheid en zodoende weinig ruimte om te verbeteren. Ouders kunnen niet de beste school voor hun kind zoeken. Een school kan zich niet echt onderscheiden door betere lesmethodes aan te bieden en een leraar kan niet een school of een leermethode zoeken die goed bij hem past. Moordend voor enige eigenzinnigheid, creativiteit of zelfs concurrentie.

Geef kinderen hun jeugd terug
Dit systeem lijkt de natuurlijke leergierigheid van kinderen snel de das om te doen. Het is veelzeggend dat Spaanse kinderen de meeste uren aan huiswerk besteden, maar hun schoolprestaties tot de laagste van de OECD-landen behoren en de schooluitval tot de hoogste. De overmaat aan huiswerk levert ook psychische problemen en angst op. Wordt het geen tijd dat we ze hun jeugd teruggeven? is de vraag aan het einde van de video. Ik hoop dat er mede dankzij initiatieven als de petitie en veranderingen in de politiek snel iets verbetert. Tot die tijd blijf ik lekker huiswerk maken en hoop ik dat hetgeen mijn kinderen thuis meekrijgen de balans positief houdt, opdat zij wel hun plezier in leren en vooral hun jeugd behouden.