Als een kettingreactie gaat de ene na de andere basisschoolklas in quarantaine. Ook bij redacteur Daphne slaat het hart een paar slagen over als er weer een bericht van school is: ‘Helaas…’
Redacteur Daphne (37) heeft twee zoons, van twee en vijf jaar.
Dinsdagochtend 10.53 uur krijg ik bericht van de basisschool voor mijn oudste zoon, Stijn, binnen. “Helaas hebben we zojuist met de GGD moeten besluiten dat groep 2B per direct in quarantaine zal gaan. Wij willen u vragen uw kind zo snel mogelijk op te komen halen op school.” O nee, mijn hart schiet in mijn keel. ‘Maar wie dan? Is het een vriendje van Stijn? Wat moeten we nu doen?’
Vervolgens denk ik ook: ‘O nee, ik moet nog een artikel afmaken. Hoe ga ik dit organiseren en hoe krijg ik mijn werk af?’ Een brij aan gedachten schiet in seconden door mijn hoofd. Totdat ik besef dat ik helemaal niet hoef na te denken, want ik moet naar school.
In ons geval is Stijn buiten op het schoolplein gedropt, want veiliger. Gelukkig schijnt de zon en valt het mee met de kou. Helaas blijkt dat niet alle ouders binnen vijf minuten op school kunnen zijn. Die hebben een probleem, want kinderen mogen niet bij elkaar spelen en moeten rechtstreeks naar huis en in quarantaine. Paniek overheerst. Maar uiteindelijk is er toch een ouder die de kinderen meeneemt, want er is geen andere oplossing.
Vorige week dinsdag om 21.45 uur, weer een bericht van school. Het blijkt dat beide juffen ziek zijn en zich laten testen. Stijn is weer een dag thuis. Maar geluk bij een ongeluk: de testen van de juffen blijken negatief en onze zoon kan de dag erna weer naar school.
Gisteravond 21.30 uur, een bericht van mijn broer. Zijn dochter moet in quarantaine en dat is indirect een probleem voor ons. Mijn broer neemt Stijn op vrijdagmiddag altijd mee uit school. Maar deze keer helaas niet.
En dan rijst weer de vraag: ‘hoe gaan we dit doen?’ Ik en de man tossen, wie is deze keer de sjaak? Maar dat betekent ook dat de familie van mijn broer niet bij onze Sintviering kan zijn. Samen vieren lukt niet meer, dus dan wordt het digitaal of toch (zonder de familie van mijn broer) met zelftesten bij oma.
Het is duidelijk dat de feestelijke decembermaand dit jaar veel onaangename verrassingen in petto heeft. Gelukkig heeft dat vrij weinig effect op onze kinderen. Mijn zoon vraagt me alleen: ‘Maar weet de Sint dan wel waar hij de cadeaus naartoe moet brengen?’ Ik verzeker hem dat dat wel goed komt.
'Kinderen vinden gebrek aan contact en les op afstand zwaar in coronatijd'
