Lees ook
Taboe op menstruatie: vrouwen lopen te lang door met ernstige klachten

Pijn
Op haar dertiende werd Anouk voor het eerst ongesteld, en niet een beetje ook: “De menstruatie heeft dertien dagen geduurd, waarvan de eerste dagen handenvol stolsel. Ik kon maar een uur zonder toilet en had heel heftige buikpijn. De dagen dat mijn moeder me uit school heeft opgehaald zijn niet op één hand te tellen.”

‘Het hoort erbij’
Omdat ze dacht dat dat erbij zou horen, beet ze ‘gewoon’ door. Totdat ze zeventien was en aan haar vooropleiding begon: ze stapte alsnog naar de huisarts. “Alle excuses heb ik gehoord: het zou komen omdat ik zo jong was, door mijn eerdere overgewicht, door de hormonen, noem het maar op. Kortom: ‘het hoorde er bij’.” Ook een tweede huisarts gaf dezelfde boodschap.

Weeën
Anouk begon daarop het hele arsenaal van anticonceptie uit te proberen, op het spiraaltje na. “Elke anticonceptie had wel zijn voordelen, maar langer dan twee jaar bleef dat nooit standhouden.” De pijn sukkelde haar hele leven door. “Mijn moeder zei weleens: ‘Het lijkt wel alsof je al tien kinderen hebt gebaard’, want de krampen hadden iets weg van weeën. Bovendien was doorlekken eerder regel dan uitzondering en werden de klachten met de jaren erger.”

Uitlachen
“Toen ik op mijn vierentwintigste mijn huidige man leerde kennen, besloot ik naar zijn huisarts te gaan. Ik dacht: derde poging, misschien helpt hij me wél.” Tevergeefs. De klachten werden erger en erger – Anouk kon een autorit van langer dan drie kwartier niet volhouden en stortte zelfs eens neer op de keukenvloer – en voor de zoveelste keer ging ze naar de huisarts. “Hij heeft me min of meer uitgelachen. ‘Dat je hier zo’n punt van maakt’, zei hij met een lach. Toen ik een verwijzing naar de gynaecoloog aanvroeg, reageerde hij: ‘Als je hetzelfde wilt horen wat je al vijf keer van mij hebt gehoord, moet je vooral gaan’.”

In de overgang
“De gynaecoloog was de liefste man ooit. Na het horen van de klachten en bij de eerste echo was al snel duidelijk waar ik al die jaren last van heb gehad: ik bleek te lijden aan endometriose, een ziekte waarbij het baarmoederslijmvlies zich buiten de baarmoeder bevindt. Omdat het voor mij medisch niet noodzakelijk was om het weg te laten halen, besloot ik voor hormooninjecties te kiezen die de hormoonhuishouding in de hersenen stilleggen. In principe ben ik dus nu hormonaal in de overgang.”

Leven terug
Maar liefst tweeëntwintig jaar heeft Anouk met de klachten rondgelopen. “Dat menstruatiepijn nog zo’n taboe is, vind ik verschrikkelijk. Ik kan er echt boos om worden.” Het voelt als een enorme opluchting dat ze eindelijk is gehoord. “Niet serieus worden genomen door je huisarts is een serieus probleem in Nederland. Toen uiteindelijk de eerste hormooninjectie mijn lijf in ging dacht ik: ik heb mijn leven terug. Op dat moment besefte ik pas hoeveel buikpijn ik mijn hele leven heb gehad.”