Lees ook: Krachtige fotoserie: te vroeg geboren kinderen met babyfoto

Jongetje
Matthijs: “Toen mijn vriendin Bente zwanger was, was dat helemaal te gek en fantastisch. We hadden te horen gekregen dat we een meisje zouden krijgen, totdat we uiteindelijk een pretecho gingen maken. Toen werd ons verteld dat het er allemaal prachtig uitzag en dat-ie ‘grote ballen’ had. Het werd dus een jongetje. Daar schrok ik enorm van, want ik wilde altijd meisjes hebben. Mijn vader overleed toen ik zeven jaar was, en zijn vader overleed toen hij zeven was. Ik had zo’n angstbeeld in mijn hoofd.”

Afwijking
Omdat Bente vrij klein is, deed de verloskundige voor de zekerheid een echo om te kijken of ze wel op een normale manier zou kunnen bevallen. “Toen bleek dat er iets mis was. We moesten naar het ziekenhuis en kregen het horrorscènario te horen dat Cesar na de bevalling zou kunnen overlijden of in een rolstoel terecht zou kunnen komen. Alles stortte in. Later kreeg Bente een vruchtwaterpunctie, waaruit bleek dat dit allemaal niet het geval was, maar voor de zekerheid moest ze wel een MRI-scan laten maken. Daaruit bleek dat Cesar een holte miste in zijn hoofd, waar normaal gesproken je oogzenuwen worden gemaakt. We moesten er rekening mee houden dat hij misschien blind zou zijn.”

Bevalling
“Twee weken later zei Bente plotseling dat ze Cesar niet meer voelde. Ze stond erop dat we naar het ziekenhuis gingen. Anderhalf uur later was hij er, na 34 weken zwangerschap. Hij was heel klein en wit, omdat de placenta bloed uit hem had gezogen. Hij kreeg meteen een bloedtransfusie. Toen de neuroloog kwam, vertelde hij ons dat als Bente die dag niet naar het ziekenhuis was gegaan, Cesar het niet had gered. Een paar dagen later moest ons kind een MRI-scan laten maken. Dat is echt het vreselijkste wat ik ooit heb gezien. Een arts vertelde later dat we een gehandicapt kind hadden gekregen. Ik jankte alleen maar. Gelukkig vertelde een neuroloog ons de dag erna dat Cesar wel een holte miste, maar dat hij absoluut niet gehandicapt was. De arts die ons dat verteld had, had dit nooit mogen zeggen. Cesar zou misschien een achterstand hebben op school later, maar misschien ook niet. En hij had oogzenuwen ontwikkeld waarmee hij voor de helft kon zien. Na een paar dagen mocht hij mee naar huis.”

Superheld
Matthijs is veranderd door de komst van Cesar: “Elke dag kijk ik naar hem en dan ben ik zo blij. Ik kan iedere keer wel huilen. Als hij brabbelt, of lacht. Hij is echt het grappigste mensje dat ik ken. Op het consultatiebureau zeiden ze dat hij het véél beter doet dan eigenlijk mogelijk zou zijn. We hebben gewoon een superheld gecreëerd. Het enige waar ik bang voor ben… Hij is half blind en kijkt daardoor soms een beetje scheel. Ik ben dus bang dat hij gepest zal worden. Daar moet ik hem voor wapenen.” Nu gaat het enorm goed met Cesar: “Zelfs zo goed, dat ze hem langer wilden onderzoeken, om uit te vinden hoe dat kon. Dat hebben we niet gedaan. Het was mooi geweest.”

Boek
In eerste instantie maakte Matthijs vooral aantekeningen voor zichzelf: “Mijn moeder zei dat ik alles moest opschrijven, omdat ik het anders zou vergeten. Ik heb laatst veel teruggelezen en toen merkte ik dat ik al veel verdrongen had door angst en gevoelens. Ik wilde alles opschrijven voor als Cesar later vragen zou gaan stellen. Mijn eigen vader heeft nooit een briefje achtergelaten voor zijn dood. Dat wilde ik anders doen. Als ik morgen doodgereden zou worden, dan weet Cesar hoe bijzonder hij is.” En nu heeft Matthijs dus een boek van zijn notities gemaakt. “En als hij later gepest wordt, dan wil ik het boek aan de ouders van het kind dat Cesar pest geven. Dan kunnen zij hun kind uitleggen wat Cesar heeft meegemaakt. Maar ik heb dit boek vooral gemaakt voor hem. Zodat hij het later ook kan lezen.”

Cesar ligt vanaf 13 september in de winkel.