Dat succesvolle vrouwen denken niet goed genoeg te zijn, heet ook wel het ‘impostor syndrome’. Is het een hedendaags fenomeen?
“Nou, het werd voor het eerst omschreven in 1978 in de Verenigde Staten. Het fenomeen is toch nog redelijk onbekend, al komt er nu steeds meer aandacht voor. Er zijn immers steeds meer vrouwen die ook echt succesvol zijn, die iets bereiken. Gelukkig maar!”

Is het een typisch vrouwending?
“Het komt voor bij zo’n eenderde van de mannen. Voor vrouwen geldt dat tweederde er last van heeft. Dat heeft verschillende oorzaken. Vrouwen zijn over het algemeen risicomijdender, terwijl mannen vaak van jongs af aan horen: ‘Kom op, je bent toch geen mietje?’ Mannen hebben ook meer testosteron, dat helpt ook. Van ons wordt meer bescheidenheid verwacht, dat we meer op de achtergrond blijven. We doen dan ook nog niet zo lang mee in de mannenwereld. In de jaren vijftig was de man nog het ‘hoofd van het gezin’, vrouwen werden ontslagen als ze trouwden. Hierdoor zijn de regels in veel organisaties nog masculien. Dat kan lastig zijn.”

Over wat voor regels heeft u het?
“Om even in voetbaltermen te praten, mannen denken: ‘Het is goed, zolang de scheids het niet ziet’. Als hij het wel ziet: oké, jammer dan. It’s all in the game. Vrouwen vinden dat iets goed is, als het goed is. Wij zullen zelfs nog eerlijk opbiechten dat we hands hebben gemaakt. Zo doe je dat, denken wij.”

Herkenbaar.
“Ja, in veel bedrijfsculturen gaat het net zo. Vrouwen komen dan in een integriteitsconflict. Hoezo, bluffen? Liegen! Mannen willen graag een baan met status, een mooie auto en een visitekaartje met ‘directeur’ erop. Dat zou vrouwen een worst wezen. Zij willen gewoon een ‘fijn team’ en ‘interessant werk’. Ik overdrijf natuurlijk enorm, maar hier komt het wel zo’n beetje op neer. Die verschillen veroorzaken onzekerheid bij vrouwen, de angst niet goed genoeg te zijn.”

Wat doe je eraan?
“Ten eerste mijn boek lezen (lacht). Daar staat een heel stappenplan in. Kijk, wat er gebeurt is dat zich een interne dialoog in je hoofd afspeelt. Aan de ene kant weet jij best dat je een goede journalist bent, aan de andere kant denk je: ‘Maar dit kan toch iedereen?’ Die laatste stem noem ik de ‘papegaai’ die op je schouder zit en zegt dat je niks voorstelt. Het belangrijkst is dat je in gesprek gaat met die papegaai: waar komt ’ie vandaan, in welke situatie komt hij op je schouder zitten? Je moet je eigen manier vinden om je er niet door te laten beïnvloeden.”

Cursus
Ook last van het impostor syndrome? Wie weet heb je iets aan de online video-cursus van Vreneli. Klik hier voor meer informatie.