Eindelijk positieve aandacht
Wanneer we Alexander aan de lijn krijgen, vertelt hij dat Laurent – die met Kerst zeven wordt – net even een dutje is gaan doen. “Hij is heel erg moe van alle interviews, hij wordt sinds gisteravond bedolven onder de aandacht. Maar niets ten nadele van de media hoor, we zijn erg dankbaar.” Hij vertelt ons dat Laurent zich vaak niet begrepen of gewaardeerd voelt, maar dat hij nu eindelijk door heeft dat zijn hoogbegaafdheid iets moois is. “Dit is ontzettend goed voor zijn zelfvertrouwen.”

‘Met klasgenootjes kon hij niets’
Dat Laurent het niet altijd even makkelijk heeft, kunnen we ons enorm goed voorstellen. Hij ging op tweejarige leeftijd al naar een Britse basisschool in Amsterdam, waar hij de acht groepen in slechts vier jaar tijd doorliep. Daarnaast kon hij lang niet altijd goed overweg met klasgenootjes, omdat ze niet op hetzelfde niveau zitten. Vriendjes heeft Laurent dus nooit echt gehad. Dat is met zijn oudere medeleerlingen, die goed op hem letten, nu gelukkig een stuk beter.

Emigreren voor Laurent? Jazeker
Over een paar weken begint Laurent aan zijn nieuwe avontuur. Gelukkig wel op de school waar hij al een tijdje naartoe gaat: bekend terrein en bekende gezichten voor Laurent dus. Maar wat als hij ook het gymnasium met twee vingers in z’n neus zo razendsnel doorloopt? Is de universiteit dan de volgende stap? “In principe wel”, zegt Alexander. “Maar het is de vraag of Nederland ons dat kan bieden. In Amerika zijn dat soort gevallen minder vreemd en als we ervoor zouden moeten emigreren, dan doen we dat zeker. We luisteren naar zijn behoeften en proberen hem daar zoveel mogelijk in te voorzien.”

‘Over my dead body’
Laurent is gek van Ruimtevaart – hij sleepte zijn ouders al eens mee naar NASA in Florida. Het liefst wordt hij astronaut, maar dat zien zijn ouders dan weer niet zo erg zitten. “Over my dead body”, lacht Alexander. “Nee, hij mag van ons heel veel, maar dan gaan wij ons vetorecht uitspreken. Er is in de ruimte allerlei gevaarlijke kosmische straling en ja, het blijft toch je kind hè? Bij NASA valt op de grond ook genoeg te doen.”

Timmerman
De bolleboos heeft zijn toekomstplannen dus al nagenoeg rond, maar hoe zien Laurents ouders die? “Eerlijk, wij vinden het het allerbelangrijkste dat hij gelukkig is. We zijn apetrots op wat hij bereikt heeft en nog gaat bereiken, maar ook al wordt hij timmerman, dan zijn we nog nét zo trots.”

Lees ook
Vergeleken bij onze overgrootouders zijn we hoogbegaafd