Heel kritisch
Van 2010 tot 2012 woonden we met zes meiden in een huis aan het Sarphatipark in Amsterdam. We zagen elkaar vooral in de ochtend of als we thuiskwamen, vertelt Jorijn. Sascha studeerde aan de UvA, Jorijn werkte toen al als professioneel danseres.

‘Ik kon met haar sparren’
Vaak dronken we even koffie. In onze gesprekken kon ze heel kritisch zijn. Zelf ben ik soms nogal dromerig en onduidelijk, maar Sascha zei dan: ‘Nee, dat vind ik niet, of ik vind het zus of zo’. Ik kon met haar sparren. Haar commentaar kon in het begin wel eens hard aankomen, maar zo was het niet bedoeld. Ze was gewoon heel duidelijk en oprecht.

‘Ik voelde niks’
Toen vlucht MH17 neerstortte, was Jorijn net twee dagen terug uit Australië. Daarheen had ik dezelfde route gevlogen met Malaysian Airlines, vertelt ze. Terug in Nederland had ze wel gehoord dat er een vliegtuig was neergestort, maar ze had nog geen telefoon. De dag erna zat ik op het strand. Toen hoorde ik dat Sascha aan boord zat. Het nieuws drong pas door toen ze haar vriendin Judith Knubben zag, eveneens een goede vriendin van Sascha. Ik voelde niks. Lang voelde het alsof ze gewoon op vakantie was, zegt Jorijn.

Magisch
Dat gevoel bleef een hele poos hangen. Pas tijdens de grote dienst in september kwam het écht binnen. Speciaal voor de dienst maakte Judith met Jorijn dansvideo, ter herdenking aan Sascha en haar vriend Tim Nieburg (33). Samen met danser Chris Tandy bedacht Jorijn de choreografie, Jorijns vriend deed camera. Judith nam de regie op zich. En ze kreeg het voor elkaar om via-via de Westergasfabriek als locatie te regelen. Het was echt magisch om met elkaar in die lege ruimte te staan. Jorijn en Chris dansen op Iron Sky van Paolo Nutini. Een nummer dat Sascha heel mooi vond. Binnen een week was het filmpje gemaakt. Ongelooflijk dat iedereen bereid was om voor niks en met zo veel inzet te werken.

‘Jij hebt geen idee’
Dat Judith het initiatief nam voor een dansvideo kwam niet uit het niets. Jorijn: Sascha is in de zomer van 2011, samen met haar goede vriendin Meike, naar Oerol gekomen om een dansvoorstelling van mij te bekijken. Dat was de eerste keer dat ze me zag dansen en ze vond het heel leuk. Vanaf dat moment was zij mijn ‘danssupporter’. Haar ouders nam ze ook vaak mee naar voorstellingen. Met Judith deelde ze weer een passie voor film. Toen het filmpje eenmaal af was, beseften de makers hoe jammer het was dat Sascha het nooit zou zien. We stonden in de Westergas en dachten: wow, jij hebt geen idee dat dit gebeurt. Ze had het heel tof gevonden. Het voelde echt alsof ze erbij was.

Echt en eerlijk
Jorijn denkt nog regelmatig aan Sascha. Het zijn momentjes. Soms denk ik dat ik haar zie fietsen, met haar rommelige knotje en haar laarsjes. Ik word er niet meer down van, het geeft me juist wel een verwarmend, speciaal gevoel. Sascha zal altijd een speciaal plekje bij haar innemen. Wat zij zei was altijd echt, eerlijk. Het was heel fijn om zo iemand in mijn leven te hebben.