Lees ook: Eveline bedankt kanker voor haar mooiste jaar

Reservetijd
Eveline schreef een bedankbrief aan de kanker en nam afscheid van het leven en haar dierbaren. Ze gaf een groot eindfeest, was te zien in Over Mijn Lijk en was er klaar voor, zo zei ze zelf. Maar de dood kwam niet en ze moest opnieuw leren leven. Sindsdien schrijft ze over haar leven ‘in reservetijd’.

Drempel
In haar blogs is ze openhartig over haar ziekte. Zo ook in haar nieuwste blog: ‘Er was iets ontploft in mij, iets wat ik moeilijk kan omschrijven. Ik denk dat ik een overdosis aan mensencontact heb opgelopen. Langzaam begon ik mezelf af te zonderen, als zelfbescherming.’ De drempel om contact met anderen, de buitenwereld, te zoeken, werd te hoog.

Lees ook: Eveline (32): ‘Ik maak niets meer af en dat is heerlijk’

Methadon
En ook haar lijf werkte niet mee. Want hoewel ze er nog is, tegen alle verwachtingen in van de doktoren destijds, gaat het niet goed: ‘Jean-Pierre (zoals Eveline de tumor in haar rug noemt) is weer uit zijn korte slaap van enkele maanden herrezen en is g*dver a pain in my ass… Mijn uitgebreide cocktail aan medicatie was niet meer voldoende, dus zijn we gestart met het innemen van mijn laatste redmiddel: methadon.’

Klein geluk
‘En dus leef ik nu klein, hand en hand met een stralend gezicht van de methadon. De pijn is voor een heel groot gedeelte in zoverre onder controle, dat ik nog voldoende kwaliteit van leven heb.’ En: ‘Klein geluk is voor mij ultiem geluk; eigenlijk hoe kleiner, hoe ultiemer lijkt het soms wel. Die wijze les heb ik mogen leren in deze reservetijd.’

Lees de hele tekst hier, op Facebook.