Grote vraag naar pleegouders
Nieuwe pleegouders zijn zéér welkom: sinds 2005 is de vraag naar pleegzorg in Nederland met bijna zeventig procent gestegen. In 2014 woonden maar liefst 21.880 kinderen in Nederland voor korte of langere tijd bij pleegouders. Op de site van Supergewone Mensen Gezocht zijn meerdere indrukwekkende verhalen van pleegkinderen en hun ouders terug te lezen.

Het verhaal van Kristie
Eén van hen is de 28-jarige Kristie (foto). Zij vertelt in een aangrijpende video over haar jeugd en hoe zij door haar pleeggezin werd opgenomen. Toen ze klein was, moest ze in huis op zoek naar geld en eten, omdat haar moeder overdag sliep. Op haar negende kwam ze in het ziekenhuis terecht vanwege ondervoeding en een hartstilstand. Na een paar jaar in een kindertehuis werd Kristie door pleegouders John en Jacqueline in hun gezin opgenomen. Het is eerst even zoeken: hoe zijn deze mensen, heb je überhaupt een klik? Die klik was er gelukkig: Ik denk dat John en Jacqueline wel het ideale gezin waren, want ze waren gewoon doodnormaal.

Dowie: ‘Ze voelden meteen als mijn ouders’
Ook onder anderen Dowie, Wesley en Rosa deelden hun verhalen voor de campagne. De ouders van Dowie (22) hebben een licht verstandelijke beperking, net als hijzelf. Sinds zijn zevende woont hij bij Ella en Gief, die hem helpen het contact met zijn biologische gezin – Dowie heeft nog drie broers – goed te houden. Om kennis te maken met Ella en Gief ben ik een paar keer blijven logeren, vertelt hij. Ze voelden eigenlijk meteen als mijn ouders. Het klikte. Ook met mijn pleegzus Lisa. Met haar kan ik ook wel vechten hoor, maar dat doen broers en zussen gewoon.

Wesley: ‘Mijn leven zou heel anders zijn’
De moeder van de 22-jarige Wesley kon niet voor hem zorgen en bracht hem naar het Leger des Heils. Na een tijd in een leefgroep en een eerste pleeggezin, kwam hij terecht bij zijn pleegouders Wilma en Arturo. Aanvankelijk was dat wennen, maar het kwam goed: Mijn leven zou anders zijn, heel erg anders. Ik ben echt gelukkig met waar ik terecht ben gekomen. Wilma en Arturo helpen hem contact te onderhouden met zijn biologische moeder.

Rosa: ‘Je hebt geen bloedband nodig’
Rosa (27) ging al toen ze acht maanden oud was bij de familie Van Vulpen in Bunnik wonen. Het gezin had drie kinderen, maar zij wilden er graag nog een pleegkindje bij. Nu voelt ze zich een echte ‘Van Vulpen’: Je hebt geen bloedband nodig om in een gezin te passen. Ze kan zich nu niet anders herinneren dan dat ze haar familieleden als ouders, broer of zus heeft gezien.

Kinderen voor pleegkinderen
Fotograaf Rogier Maaskant zal ook zaterdag de beelden schieten tijdens de ‘Kinderen voor Pleegkinderen’-photoshoot. Die vindt plaats in het Scheepvaartmuseum in Amsterdam. Achttien jongens en meisjes in de leeftijd van nul tot achttien laten zich daar fotograferen om pleegkinderen van dezelfde leeftijd, die om veiligheids- en privacyredenen anoniem moeten blijven, een gezicht te geven. Op die manier kunnen hun foto’s gebruikt worden voor oproepen van pleegzorgorganisaties om pleegouders te vinden voor kinderen die tijdelijk en acuut niet meer thuis kunnen wonen.

‘Pleegouders hoeven geen superhelden te zijn’
Els Rienstra, bestuurslid van Jeugdzorg Nederland, stelt dat veel mensen denken niet geschikt te zijn als pleegouder: Omdat ze bijvoorbeeld een drukke baan hebben, homoseksueel zijn, alleenstaand zijn of dat ze te veel of te weinig verdienen. Maar dat is onzin. Pleegouders hoeven ook geen superhelden te zijn. Het zijn juist heel gewone mensen die door heel gewoon te doen, iets supers kunnen betekenen voor een pleegkind.