Lees ook
Ouders verontrust over zichzelf snijdende Rover uit GTST: ‘Ons kind mag niet kijken’

“Afgelopen zomer droeg ik voor het eerst korte mouwen. Mijn ouders wisten dat ik me sneed, maar zo zichtbaar heb ik mijn littekens nooit getoond. Ik voelde hun medelijden. Als ik er nu zelf naar kijk, begrijp ik het ook niet meer.”

“Ik was dertien toen ik ruzie kreeg met mijn drie beste vriendinnen. We reisden elke dag anderhalf uur heen en terug naar school. Door de ruzie werd ik buitengesloten. Het maakte me wanhopig. Ik las een verhaal van een meisje dat zich eenzaam voelde en zichzelf daarom ging beschadigen. Mijn maag draaide om. Maar de pijn vanbinnen was zo ondraaglijk, dat ik het toch probeerde.”

“Ik schrok van het bloed. Ik leek wel gek. Op internet zocht ik naar herkenning, begrip en steun. Ik belandde op verkeerde social media, waar ik juist werd uitgedaagd mezelf méér te beschadigen – een zieke wereld. Op mijn vervolgopleiding kreeg ik nieuwe vriendinnen, maar ik bleef depressief.”

“Zelfbeschadiging was een redmiddel om zelfmoord uit te stellen. Het gaf me even rust. Tot het niet meer genoeg was. Ik belandde op het nippertje in het ziekenhuis. Door therapie, tijd en vooral door de recovery community op Instagram heb ik geleerd dat ik lief voor mezelf moet zijn en dat scheermesjes pakken geen manier is om mijn emoties de baas te worden. Ik kan nu met trots zeggen dat ik het heb overwonnen.”

Lees het verhaal van vijf andere meiden over automutilatie via Blendle (€).

‘Zelfmoord? Praat erover.’ Telefoon 0900-0113 of www.113.nl.

Meer informatie vind je op: www.zelfbeschadiging.nl (telefonische hulpdienst, forum en lotgenotengroepen), www.sensoor.nl (online hulpdienst van vrijwilligers via chat en e-mail), www.pratenonline.nl (professionele hulpverlening voor jongeren tussen 12 en 23 jaar oud).