Lees ook
En dan krijg je als koppel allebei kanker: ‘Dit verzin je toch niet?’

Ze is bestraald, geopereerd, heeft chemokuren gehad en slikt nog iedere dag medicatie. De behandeling van de ziekte heeft de nodige sporen achtergelaten. “Ik werk twee dagen in het speciaal onderwijs, maar merk dat het me enorm veel energie kost. Mijn lijf is niet meer wat het was voordat ik ziek werd. Ik moet stap voor stap terug naar hoe ik ooit was.”

Telefonisch consult

Maar er is ook goed nieuws: Marcia en Nic hoeven momenteel allebei geen chemotherapie meer te ondergaan. “We hebben niets meer in ons lijf dat op kanker duidt”, aldus de dertiger. “Nic krijgt wel nog ieder halfjaar een controle, met een scan en bloedonderzoek. En ik zou morgen eigenlijk mijn halfjaarlijkse controle hebben, maar ik werd gisteren gebeld dat het een telefonisch consult wordt. Waarschijnlijk door het coronabeleid.”

Marcia had dat liever anders gezien. “Ik vind het gek dat niemand me bekijkt, aanraakt, en onderzoekt of het goed met me gaat. Ik vind het best spannend dat ik niet naar het ziekenhuis mag om me te laten controleren. Ik wil graag die veiligheid voelen van een arts die bevestigt dat er niets aan de hand is. Maar dat kan niet.”

‘Dat is heftig’

Tussen alle bedrijven door voeden Marcia en Nic ook nog drie jonge dochters op. De ziekte maakt ook bij hen nog altijd een onderdeel uit van het leven. “Gelukkig gaat het nu goed met ze”, aldus Marcia. “Maar heel af en toe vragen ze bijvoorbeeld of ze ook kanker zullen krijgen, omdat hun papa en mama het hadden, en hun opa. Mijn oudste twee zijn daar nu al mee bezig, en dan ben je acht jaar oud. Dat is heftig.”

Lees ook
Marcia laat dinsdag haar borsten amputeren: ‘Ik wil niet mijn leven lang bang zijn’

Wat ook heftig is: er bestaat een kans dat haar dochters ook kanker krijgen. “Want ik heb een genafwijking, BRCA2 heet het. Daardoor had ik zestig tot tachtig procent kans om borstkanker of eierstokkanker te krijgen. Er is een kans van vijftig procent dat mijn dochters het gen ook hebben geërfd. We willen het ze pas vertellen als ze achttien zijn. Dan is het aan hen of ze willen beginnen met een onderzoek of niet. Ik hoop maar dat de wetenschap tegen die tijd alweer een stuk verder is.”

Zinderende zomers

Ondertussen weet de familie dat het leven raar kan lopen en vieren ze dat ze weer gezond zijn. Dat deden ze bijvoorbeeld afgelopen zomer, toen ze besloten een camper te kopen. “We wilden al jaren zo’n camper hebben. Dit jaar dachten we: fuck it, nu mag het. We hebben een heerlijke zomer gehad, waarin we tourden door Nederland. We genoten weer van het normale leven.”

“We deden de dingen die iedereen in de zomer doet, zonder dat we aan kanker hoefden te denken. We waren weer een normaal gezin en werden niet geleefd door een medische agenda.” Marcia hoopt dat haar toekomst net zo zonnig wordt als afgelopen zomer. “Ik wil gezond negentig jaar worden met Nic. Ik hoop dat ik oma word, mijn kinderen naar de middelbare school zie gaan, ze met een scharrel thuis zie komen en het huis uit zie vliegen. Ik kan niet wachten.”