Inge Bosscha (39) groeide op als oudste van tien kinderen in een streng Gereformeerd Vrijgemaakt gezin in Zeeland. Haar geloof liet ze jaren geleden al achter zich, maar nog altijd worstelt ze met een religieus trauma.
“Ik heb van jongs af aan meekregen dat altijd iemand mijn gevoelens, gedachten en daden observeert. Dat werkt enorm blokkerend”, vertelt ze aan LINDAnieuws.
Lees ook: Homoseksuele man schrijft heftige brief aan zijn religieuze ouders
Andere nuance
De barstjes in haar geloof ontstonden toen Inge 21 jaar was. Ze was zwanger, maar kwam vanwege een slecht huwelijk in een vrouwenopvanghuis terecht. “Ik wilde scheiden, maar de kerkraad wilde dat niet. ‘Gij zult niet echtbreken’ is namelijk één van de tien geboden. Maar ik dacht: ‘Gij zult niet doodslaan’ is er ook één. Waarom zouden zij bepalen waar ik de nuance leg?” vertelt Inge. Er volgden jaren vol therapie en (zelfhulp)boeken.
Eigen gevoelens doen er niet toe
Laagje voor laagje pelde Inge haar ‘bizarre gedachteconstructies’ af. Zo besefte ze langzaamaan dat er bij haar sprake was van een religieus trauma syndroom (RTS). “Het is een gevoel van voortdurende dreiging en alertheid. Ik leef op de toppen van mijn zenuwen”, verklaart Inge. “Het idee dat iemand je altijd observeert hangt samen met een heel hoog zelfbewustzijn. Wat vindt ‘de ander’?” Daarnaast heeft ze altijd geleerd dat haar eigen gevoelens en gedachten er niet toe doen: “Dat is gewoon funest.”
Familiebanden
Momenteel werkt Inge niet, al heeft ze met twee tieners natuurlijk genoeg te doen. Een jaar geleden is ze gaan schrijven over haar ervaringen via haar blog Dogmavrij.nl. Ze ontving honderden reacties van mensen die zich in haar verhaal herkennen. “Dagblad Trouw interviewde me vervolgens en toen kreeg ik weer honderden reacties. Daarom vind ik het zo belangrijk dit onderwerp meer bespreekbaar te maken. Er zijn zó veel mensen die worstelen met hun geloof, maar er gewoon niet uit durven te stappen uit angst hun relatie of familiebanden te beschadigen.”
Lees ook: ‘Geloof speelt steeds kleinere rol in Nederlandse samenleving’
Agnost
Met haar blog strijdt ze voor meer maatschappelijke erkenning van dit probleem. Via deze weg wil ze laten weten dat ze een besloten forum heeft opgericht waar slachtoffers van RTS met elkaar in gesprek kunnen. Aanmelden kan via de mail (ingebosscha@outlook.com). “Mensen zijn echt bang, gebruiken vaak een schuilnaam. Ze komen meestal uit streng orthodoxe kringen. Er zijn natuurlijk genoeg kerken in Nederland waar mensen zich wél prettig voelen.”
Trappen
Inge wil zeker niet tegen het geloof aan trappen. “Ik ben daar niet tegen, maar ik ben wel vóór mezelf. Het is liefde (en onbewuste angst) die maakt dat ouders, dominees en/of onderwijzers de jeugd leren niet te vertrouwen op hun eigen gevoelens en gedachten. Ze willen niet dat iemand voorgoed ‘verloren’ gaat en hebben zelf geleerd zichzelf te wantrouwen en alleen op God te vertrouwen. Het zijn geen slechte mensen, ze denken alleen heel anders over dingen dan ik.”
Noot: religieus trauma stoornis (RTS) is geen officieel ziektebeeld, maar wordt door Inge Bosscha zo gebruikt in navolging van de Amerikaanse psycholoog Marlene Winell.
