Van acteur naar dj. Leg eens uit.
Die stap is geleidelijk gegaan. Ik was altijd al met kunst en muziek bezig, heb op de kunstacademie gezeten en fotografie gestudeerd. Al in 1999 kocht ik mijn eerste draaitafels. Ik ben trouwens niet alleen dj. Ik maak ook mijn eigen muziek, vind het leuk om ermee bezig te zijn, in plaats van er alleen maar naar te luisteren. En ik werk ook nog in de horeca. Dat heb ik altijd gedaan. Van muziek alleen kan ik namelijk niet leven.

Dus we kunnen je in de horeca tegenkomen, in clubs en in muziekstudio’s. 
Ja, de ene keer stop ik wat meer tijd in muziek, andere periodes weer wat minder. Het succes komt met vlagen, het is maar hoeveel tijd en aandacht je er zelf in steekt. Iedereen is tegenwoordig dj, er komen er steeds meer bij, dus je moet jezelf wel in de kijker spelen. Als je veel platen uitbrengt, weten de mensen je wel te vinden, maar als je dat niet doet, dan is het meteen wat stiller. Ik ben bovendien nooit zo briljant geweest in het verkopen van mezelf. Vroeger niet, en nu nog steeds niet. Maar op zich gaat het tot nu toe goed. Ik heb platen uitgebracht op labels als Rush Hour, Whiskey Disco en Lumberjacks in Hell, en ik heb een periode af en toe in het buitenland gedraaid. Daar ben ik echt trots op.

En de horeca?
O ja, de horeca. Dat is eigenlijk een uit de hand gelopen bijbaantje. Van jongs af aan werkte ik als kok, daarna heb ik achter de bar gestaan en nu doe ik de bediening. Of mensen me nog wel eens herkennen? Ik geloof niet dat ik echt grote fans heb, maar heel zelden herkennen mensen me nog wel. Dat vind ik dan echt heel knap, het is inmiddels toch zo’n twintig jaar geleden.

Wat voor muziek maak je?
Ik heb een donkerbruin vermoeden dat de gemiddelde LINDA-lezer niet echt affiniteit heeft met mijn muziek. Het komt niet op de radio ofzo. Maar als ik het moet omschrijven, dan zou ik zeggen: disco. Ik edit oude discoplaten en maak daar nieuwe van. Je kan het ook house noemen, maar dan zullen de meeste lezers meteen denken aan DJ Tiësto, en zo is het echt totaal niet. Bovendien noemt iedereen zijn muziek tegenwoordig house, of disco-house, dus ik moet eigenlijk een beetje voorzichtig zijn met genres. Maar als ik het een naam zou moeten geven, dan toch maar disco-house.

Nooit spijt gehad dat je bent gestopt met acteren?
Spijt niet per se. Maar ik denk er nog weleens over na. Ik voel me namelijk wel thuis achter de camera. Soms werk ik nog wat voor bevriende regisseurs, en dat gaat dan echt vanzelf, het kost me geen moeite. En dat is met muziek en filmpjes maken toch net een beetje anders. Daarnaast moet je niet vergeten dat mensen het leven als acteur ook verheerlijken. Ik merkte destijds de grote keerzijde van roem. Op de middelbare school werd ik heel erg gepest omdat ik bekend was. In films spelen heeft voor mij daardoor een negatieve bijsmaak gekregen. Daar ben ik inmiddels wel overheen, maar naast die keerzijde, is succes in de toekomst nooit gegarandeerd als acteur. Ik kreeg als kind wel rollen, maar dat zegt niet dat ik die later ook had gekregen. Het leven als acteur is dus mogelijk net zo onzeker als het leven in de muziek. Voor nu kijk ik gewoon wat er op mijn pad komt, waar het schip strandt. Ik sta open voor alles wat leuk is. Dus spijt? Nee. Twijfel, soms. Maar dat hoort misschien ook een beetje bij mijn leeftijd.

Meer weten over Olivier als dj? Ga dan naar zijn website, of zijn Facebook.

Ik ben pas 6. Tuinier als Mees in Het Zakmes.

Als Mickey, naast de in 2010 overleden Antonie Kamerling, in De kleine blonde dood.

Olivier als dj O. Boogie