Lees ook
Hoe is het nu met het ‘Kip, patat en appelmoes-meisje’ uit Kinderen voor Kinderen 

Hoe ben jij zo in Kees & Co verzeild geraakt?
“Ik was als jong meisje al veel met theater bezig – zat op Jeugdtheaterschool Amsterdam – en ik had voor Kees & Co ook al kleine televisieprojecten gedaan. Zo heb ik meegedaan aan De Motteballenshow, Kiekeboe en speelde ik in de film De Gulle Minnaar. Naar aanleiding daarvan heb ik me ingeschreven bij een castingbureau. Als snel mocht ik auditie doen voor Kees & Co. Dat was de eerste echte auditie voor iets groots. Ik was toen een jaar of zestien. En heb er uiteindelijk zes jaar in meegespeeld.”

Hoe was het om in deze komedie te spelen?
“Het was vooral onwijs leerzaam en heel erg leuk. Je bent met een heel klein intieme ploeg aan het werk. Je repeteert een aantal dagen met de cast en de regie. Daarna heb je een opnamedag waarbij de hele crew ’s ochtends komt, dan heb je met z’n allen een generale repetitie en ’s avonds speelden we voor publiek. Zowel Rik Hoogendoorn (Ben Heistee, red.) als Simone Kleinsma (Kees Heistee, red.) hebben er altijd op gehamerd hoe belangrijk het team om je heen is. En dat heb ik ook wel gemerkt. Voor de rest hebben we vaak een hoop lol gehad op de set en met de cast had ik meteen een klik. Dat ging heel makkelijk en dat was heel fijn. Robin (Rudie Heistee, red.) en ik waren allebei heel jong en zijn heel goed opgevangen door iedereen.”

Uiteindelijk werd je uit de serie geschreven. Vond je dat erg?
“Natuurlijk is het niet leuk om ergens uitgeschreven te worden, maar het heeft voor mij ook weer heel veel deuren geopend. Ik kreeg daarna al vrij snel een rol in de dramaserie De Erfenis. Daarna ben in naar Engeland vertrokken om te gaan studeren aan de toneelschool. Dus wat dat betreft heb ik het niet ervaren als een zwart gat, maar het moment om te kijken wat ik nog meer wilde doen.”

Heb je nog contact met je tv-gezin?
“Af en toe. Altijd als we elkaar tegenkomen is het ook gewoon goed en als vanouds. Robin kwam een paar jaar geleden bij een voorstelling van mij kijken, Simone stuurt mij rond mijn verjaardag altijd een berichtje en ik heb haar nog gezien bij een Koffietijd-reünie waar allerlei mensen voor haar waren. Het is dus niet zo dat we de deur bij elkaar platlopen en regelmatig met elkaar koffiedrinken, maar het contact is gewoon nog goed.”

Wat doe je nu eigenlijk?
“Ik heb nu zo’n vijf jaar mijn eigen theatergezelschap, The Dutch Factory. We spelen Engelstalige voorstellingen bij mensen in de huiskamer, Shakespeare in de originele taal. En nu vooral op aanvraag. Dat is heel erg intiem, je zit ongeveer op elkaar zo dichtbij is je publiek. Maar ik vind het echt te gek. Daarbij heb ik in 2008 Abor Producties opgericht. Een bedrijf waarmee ik vooral train en coach op presentatie en vaardigheden.”

Lonkt televisie niet meer?
“Ik doe altijd audities als ze voorbijkomen, maar ik merk nu wel dat het lastiger is om er tussen te komen. Toen ik terugkwam uit Londen was ik al wat ouder en zat ik ineens tussen allemaal heel jonge acteurs die net afgestudeerd waren. Ik merkte dat de competitie veel groter was geworden. Daarnaast heb ik ook het komedie-stempel: lang in een serie spelen is soms geen voor-, maar een nadeel. Ik sta nu ook nog gewoon ingeschreven bij een castingbureau, maar het is niet zo dat ik mijn leven on hold zet voor die ene rol. Als het past in het leven dat ik nu heb, zou ik het natuurlijk weer gaaf vinden.”

Dit is ‘Anne’ nu: