Hij vroeg me bij hem thuis te komen om gezellig wat te eten en drinken, en te praten over wat ‘dit tussen ons’ nou betekende. Eten en praten, ik was gelijk in voor zo’n ontmoeting. Dus we spraken af op een station, ergens midden Nederland en we liepen samen naar zijn huis. Hoe dichter we bij zijn huis kwamen, hoe nerveuzer hij werd. Ik dacht dat de zenuwen gewoon een beetje laat aansloegen en zocht er niks bijzonders achter. Tot we bij zijn voordeur kwamen.

Ik stapte een appartement binnen dat één en al ‘vrouw’ uitstraalde. Alle alarmbellen gingen af. Ik vroeg hem of hij samenwoonde… Waarop hij schoorvoetend toegaf dat dat inderdaad zo was. Pislink was ik, en ja, ik had meteen weg moeten gaan – maar dat deed ik dus niet. Waarom weet ik niet, ik kende de regels niet. Dus we aten wat en het was een soort van gezellig, maar ik barstte zowat van boosheid. Ik vroeg of ik me even wat kon opfrissen in de badkamer en hij wees me die.

Eenmaal in de badkamer vond ik dat ik niet zomaar kon vertrekken zonder haar te laten weten dat ze met een klootzak samenwoonde. Snel ging ik mijn opties af. Een bh? Nee, want ik voelde geen noodzaak om iets duurs achter te laten. Elk ander kledingstuk was al snel een slecht idee.

Toen viel mijn oog op haar make-updoekjes. Ik trok er 1 uit en maakte mijn hele gezicht foundationvrij. Er bleef een vies bruin doekje over dat ik voorzichtig terug in de verpakking drukte, en legde het weer op dezelfde plek terug. Ik werkte mijn mascara bij en liep de badkamer uit. Het wordt tijd om te gaan, zei ik en dat is de laatste keer dat ik hem heb gezien.

Natuurlijk belde hij een tijdje later dat het over was, maar ik heb nooit gehoord of dat door mijn doekje kwam of doordat haar eigen ogen open gingen.

OPROEP
Ook ooit zo’n rampzalige date beleefd? Beschrijf in 400 woorden (en het liefst mét foto en je leeftijd) die ene dramatische afspraak, waardoor je dacht: that’s it, laat dat hele daten maar zitten als het zo moet. Mail je verhaal naar nieuwemedia@moodformagazines.nl.