Plompverloren
‘Mijn broertje is dood’, begint Marcel.  ‘Dat komt er misschien hard en plompverloren uit, maar ik kan het niet mooier zeggen.’ Na acht jaar alcoholisme en 21 ziekenhuis- en afkickkliniekopnames zag zijn broer Mark geen oplossing meer. Mark was toen 41.

Gelukkige jeugd
Marcel schrijf over de gelukkige jeugd die hij en zijn broertje en zusje samen hebben gehad. Hoe er toen nog lang geen aanwijzingen waren dat het later mis zou gaan. En toch ging het mis. ‘Tegen de tijd dat Mark besefte dat hij hulp nodig had, had de alcohol hem al vast. Die heeft hem nooit meer losgelaten’.

Euthanasie
De journalist schrijft over zijn woede, over zijn pogingen om zijn broertje te begrijpen. En over de uiteindelijke oplossing waar Mark voor koos: euthanasie. ‘Dit is toch geen leven’, zei hij.

Verschrikkelijk
Over een bijzonder afscheidsproces vol gesprekken met zijn broer schrijft Marcel: ‘We huilden, vertelden elkaar dat we van elkaar hielden, dat het goed zou komen, dat we voor elkaar zouden zorgen, dat we elkaar ooit weer zouden zien, we hielden elkaar vast. Als het niet zo verschrikkelijk was, was het mooi geweest.’

Lees het aangrijpende verhaal van Marcel uit LINDA. via Blendle (€). Het artikel is een verkorte versie van het eerste hoofdstuk van het boek dat Marcel schrijft over de dood van zijn broertje. Het komt eind 2017 uit bij Uitgeverij Q.