Vandaag, op Nationale Complimentendag, krijgen verpleegkundigen Wenny Paulzen-Steijven en Lieke Schmitz (foto) een nationaal compliment van de wethouder in Roermond.
Dat ontvangen ze vanwege hun inspanningen om contact mogelijk te maken met patiënten met de ziekte dementie, die moeite hebben met sociale interactie.
Lees ook
Nieuwe tas? Goh apart… en nog 10 x beledigende complimenten
Geld inzamelen
Wenny (53) en Lieke (28), die werken bij de Limburgse zorgorganisatie Proteion, hebben zich het afgelopen jaar ingezet om geld in te zamelen voor de aanschaf van een CRDL (Cradle). Geen zorgen, wij wisten ook niet wat het was, maar de CRDL is een hulpmiddel voor patiënten met dementie dat aanraking tussen mensen vertaalt in geluid. Op die manier kan écht contact weer mogelijk worden gemaakt. De volgende video geeft je daarvan een impressie.
Hoe werkt een CRDL nou eigenlijk precies?
Lieke: “Je raakt de CRDL zelf met één hand aan en de cliënt met de andere. Met je vrije handen raak je elkaar aan. Niet alleen door die aanraking maak je contact, maar ook doordat de CRDL geluid maakt.”
Wenny: “We ontdekten de CRDL na een demonstratie ervan, hier in Roermond. Binnen tien minuten waren we om. We dachten meteen: dit moeten wij ook hebben in het verpleeghuis.”
Hoe helpt het patiënten met dementie dan?
Lieke: “Bij patiënten met dementie krijg je heel moeilijk contact, maar met de CRDL lukt dat wel. Je merkt bijvoorbeeld dat ze in je hand knijpen, of even met hun ogen knipperen. Of ze glimlachen eventjes; dat soort dingen zie je normaal bijna niet, zelfs niet als familie binnenkomt.”
Lees ook
Heleen van Royen over haar dementerende moeder: ‘Wij waren écht een team’
Hoe zijn jullie als verpleegkundigen hier zó bij betrokken geraakt?
Lieke: “Omdat je zo weinig met de betreffende cliënten kunt doen. Als je een spel met ze wil spelen, reageren de mensen in de meest verergerde fase daar niet eens meer op.”
Wenny: “Zo iemand is heel eenzaam. Ze zitten alleen maar in hun stoel. Voor hun familie is het heel waardevol dat ze nu weer contact kunnen leggen. Dat ze iets van herkenning zien in hun moeder, vader of partner. Daardoor komen ze ook wat makkelijker op bezoek.”
Merk je dat familieleden die op bezoek komen het nu moeilijk vinden?
Lieke: “Je ziet aan familieleden dat ze er heel moeilijk mee kunnen omgaan. Ze zitten erbij en denken: waarom ben ik hier? Ze reageren niet eens op me. Voor ons als verpleegkundigen is dat ook heel confronterend.”
Wenny: “Als je had gezien hoe hard familieleden hebben geholpen om het geld bij elkaar te krijgen… Van een paar mensen was hun moeder, die aan alzheimer leed, gestorven. Zij hebben een collectebus in de kerk laten staan om geld op te halen voor de CRDL. Daar krijg ik echt kippenvel van. Zij weten precies hoe het is.”
En jullie hebben je zelf ook natuurlijk snoeihard ingezet om jullie doel te behalen.
Wenny: “Het was bijna verslavend, op een gegeven moment. Ik vroeg zelfs de tandarts om een donatie. Als je het persoonlijk vraagt en als mensen zien hoe betrokken je bent, willen ze bijna altijd helpen. Ook het bestuur van Proteion heeft geholpen: zij zagen hoe enthousiast wij hiermee bezig waren en hebben besloten nog eens twaalf CRDL’s te bestellen. Daardoor krijgt elke zorginstelling van Proteion er één.”
Lieke: “Dat is super natuurlijk. We hebben altijd gedacht: we gaan dit doen en het gaat lukken. Dat het bestuur dat dan bevestigt, is geweldig. Dat iedereen zo heeft gesponsord, is eigenlijk al een onwijs compliment.”
