‘Nou, even eraan ruiken dan’
Geloof je het zelf, zo’n zestien uur geleden zat je hier nog te lurken. En: Het is nog geen 1 april, maar leuk geprobeerd. En mijn zwager vroeg zich af wat ik mijzelf in vredesnaam aandeed. Van je familie en vrienden moet je het hebben, dat blijkt. Tegen iedereen die er niet in geloofde, steek ik nu mijn tong uit, want het is me namelijk gelukt. Er ging letterlijk geen druppel in. Bekentenis: ik heb wel soms geroken aan een fles als-ie werd ontkurkt…

Dit ‘leven’ bestond even niet meer:

Daar gaat mijn rode ‘ontspanning’
Op dinsdag 3 maart gingen alle flessen (met pijn in het hart: mijn favoriete rode Californische Zinfandel) achter slot en grendel. Ja, want als ik zoiets doe, doe ik het goed. Mijn dagen bestonden vanaf nu uit gezond eten, sporten en geen alcoholische versnaperingen. De eerste paar dagen ging het me makkelijk af, omdat de ‘vieze nasmaak’ van mijn maandagavond (de tel van het aantal glazen ben ik kwijtgeraakt) nog in mijn mond zat. Maar naarmate de week vorderde en het weekend voor de deur stond te trappelen, met daarin diverse etentjes, feestjes en verjaardagen, werd het toch wat moeilijker. Al gauw kreeg ik de vraag: goh, is er een tweede op komst? Uh nee dus, ik drink gewoon een keer niet. En wel dertig dagen niet. Ik heb in korte tijd nog nooit zoveel rollende ogen gezien. Jij en niet drinken? Is er iets mis met je of zo?

Dit waren dus lastige momenten:

Junkie XXL
Na de eerste week voelde ik me af en toe een afkickende junk, want ik had echt last van verschillende verschijnselen: vooral veel hoofdpijn en een lamlendig gevoel. Je lichaam verandert echt en wil kennelijk in rap tempo die rotzooi uit het systeem krijgen. Na een dag of vijf merkte ik resultaat: minder moe, een energie van heb ik jou daar, ik sliep de hele nacht door en de weegschaal gaf zelfs een aantal kilo minder aan. Ook een mooie bijkomstigheid: mijn huid veranderde. Kind, wat heb je een mooi gezicht zo. Welke crème gebruik je? vroeg mijn moeder. Mijn recept: geen alcohol. Enige nadeel van dit experiment: wijn maakte plaats voor chocola. De repen waren niet aan te slepen in alle soorten en maten. Je kon het zo gek niet bedenken – met zeezout en drop werden favoriet.

Wijntje erbij?
Inmiddels zitten er dertig hele dagen op. Ik had niet gedacht dat het me zou lukken. Mijn doel is bereikt. Het gekke en misschien ook enge voor mij is dat ik geen wijn meer durf te drinken. Ik beschouw het als een soort ‘vergif’. Voel me nu zo goed zonder. Waarom weer naar de fles grijpen? Vrijdag is mijn lief jarig. Groot feest, want ik heb iets speciaals georganiseerd. Maar het zal me niets verbazen als ik daar sta te hossen (ja, volgens neef Wouter ben ik nuchter nog steeds zo knotsgek) met een spaatje, Marie-Henriëtte – dat dan weer wel. Ik zeg: santé.