Boek
Bianca wil dat haar boek steun kan bieden aan zowel de ouders als naasten die in een soortgelijk traject zitten als zij heeft meegemaakt. Ook legt ze in haar boek een aantal vraagstukken op tafel rondom vroeggeboorte.

Dood geboren
Haar eerste zwangerschap ging heel goed, totdat ze haar twintig weken echo kreeg. “Ik was vijf maanden zwanger en dan hoor je totaal onverwacht dat er geen hartslag is. Je wereld stort in. Wat ik heel heftig vond, was dat Kyra toen nog in mijn buik zat. En vier dagen later moest ik gaan bevallen. Je ligt dan op een verloskunde-afdeling. Je ziet de geboorte-balonnen hangen en hoort andere baby’s huilen. Dat is echt onbeschrijflijk.” Ook vond Bianca het moeilijk dat ze soms reacties kreeg als ‘je hoort het wel vaker; een miskraam’ en ‘het komt vast goed’: “Mensen verwachten na een periode dat je weer de oude bent en eroverheen bent. Maar dat heeft echt tijd nodig. Daarnaast is er nagenoeg geen nazorg.”

Geboorte Tygo
Na Kyra raakte Bianca opnieuw zwanger. De zwangerschap verliep opnieuw voorspoedig, maar na zes maanden kreeg ze een vreemd onderbuik gevoel. Na dertig weken begonnen de weeën: “We gingen naar het ziekenhuis en daar bleek dat ik al volledige ontsluiting had. Baby’s onder de 32 weken moeten in een academisch ziekenhuis bevallen, maar daar was geen tijd meer voor. Wij waren in een regionaal ziekenhuis. En toen werd Tygo geboren.” Het mooiste moment? “Toen ik hem hoorde huilen.”

Kantje boord
Tygo had zorg nodig: “Het was heel heftig om te zien dat Tygo na de geboorte meteen diverse infusen en prikjes kreeg en onder de plakkers zat. Hij moest ook meteen met een speciale couveuseambulance naar het academisch ziekenhuis. Mijn partner en ik bleven toen achter in het regionale ziekenhuis. We werden meteen gescheiden van elkaar. Weer kon ik mijn kindje niet in mijn armen houden.” Tygo heeft in totaal acht weken in de couveuse gelegen. Na de eerste week liep hij een infectie op: “Het was kantje boord. Hij heeft bijna drie weken op de intensive care gelegen. Ik had nog nooit gelezen wat dat voor baby’s inhoudt. Dat is zo confronterend. Tygo woog bijvoorbeeld pas 1,6 kilo.”

Boek
Het eerste jaar was dan ook hectisch. Tygo was vatbaar voor ziektes en infecties. Na een jaar ging het eindelijk goed, en besloot Bianca dat ze iets met haar verhaal moest doen. Ze wilde een boek schrijven dat zij zelf aan haar omgeving had willen geven op het moment dat ze zelf door het traject ging. “Andere boeken gaan heel specifiek over een verhaal van iemand. Die boeken zijn heel waardevol, maar vaak heel zwaar geschreven. Ik ging nadenken over waar ik zelf behoefte aan zou hebben gehad. Ik wilde ook de belevingswereld van mijn omgeving in kaart brengen, niet alleen die van mijzelf.”

Kraamvisite
“Ik merkte dat dat mensen niet snapten dat ze nog niet op kraamvisite mochten komen. Dat ze niet snapten waarom ze Tygo niet vast mochten houden of hoe het voelt om je kind achter te moeten laten in het ziekenhuis. Logisch, ik had hier zelf ook nooit bij stil gestaan. Daarom dacht ik: als er een boekje was op dat moment, dan had ik dat aan mijn familie kunnen geven en dan zouden zij het beter hadden begrepen. Zodat zij ook weten waar je doorheen gaat als couveuse-ouders zijnde.” Je bestelt het boek hier.

Tygo is nu 2,5 jaar en hartstikke gezond. Bianca schrijft blogs voor Kleine Kanjers en is vrijwilliger bij Vereniging van Ouders voor Couveusekinderen, gericht op Wereld Prematuren dag.

Nightingale Prijs
Ieder jaar wordt de Nightingale prijs door het Jeroen Bosch Ziekenhuis (een geldbedrag van 5.000 euro) toegekend aan iemand die zich inzet voor de zorg. Degene die deze prijs wint, geeft het geldbedrag aan iets wat hij of zij zinvol vindt en wat waardevol is voor de zorg. Annemie van den Heuvel won de prijs in 2015 wijdde het bedrag aan ‘een giraf is geen aap’.