Daar was hij dan, een kleine auto vol  lege McDonald’s-zakken waar ik mijn lange benen nauwelijks tussen kwijt kon. Onderweg vielen er gelijk al ongemakkelijke stiltes.

Bij het café aangekomen ging hij languit op de bank zitten (liggen) en begon hij alleen maar over zichzelf te praten (afknapper #1). Over zijn eigen huisje, vrienden, sport enzovoorts. Ik begon over onze gedeelde interesse, het werken in de zorg. Hij werkt met ‘mongolen en autisten’, en vertelde mij dat als hij later zelf zo’n kind zou krijgen hij er niet voor zou willen zorgen (enorme afknapper #2). Ik schoot meteen in de verdediging, want dit sloeg helemaal nergens op.

Vervolgens kwam het gespreksonderwerp op zijn vriendinnen. Hij vond dat als zijn vriendin niet volmaakt was, hij er niet mee kon leven. Zijn vriendin moest knap, sportief en eigenlijk haar hele leven op zijn leven aanpassen. Wanneer zijn vriendin, hoe lang ze ook samen waren en door wat voor reden ook een teen, borst of arm zou moeten missen, het voor hem gelijk klaar zou zijn (enorme afknapper #3).

Na dit te hebben gehoord was ik er helemaal klaar mee en heb ik de rekening gevraagd. Je raadt het al, of ik zo vriendelijk wou zijn deze te betalen aangezien een eigen huis zichzelf niet betaalt en hij helaas geen geldboom in de tuin had (haha, afknapper #4!).

Dit was mijn eerste, maar gelijk ook de laatste Tinderdate die ik heb gehad.

OPROEP
Ook ooit zo’n rampzalige date beleefd? Beschrijf in 400 woorden (en het liefst mét foto en je leeftijd) die ene dramatische afspraak, waardoor je dacht: that’s it, laat dat hele daten maar zitten als het zo moet. Mail je verhaal naar nieuwemedia@moodformagazines.nl.