Voorzichtig vroeg hij om een vuurtje. Ik keek naar zijn Syrische ogen die ik inmiddels herken na vele avonden op het CS. Ogen vol angst en moed. Hij was negentien en kwam uit Damascus, zei hij in goed Engels. Zijn naam klonk als Mooierd. Hij durfde niet naar het kamp, omdat hij nog een paar honderd euro in zijn onderbroek had en bang was dat het gestolen werd. Het is voor als hij architectuur gaat studeren.

Die nacht sliep Mooierd op een luchtbed in mijn woonkamer. We dronken thee en hij begon te vertellen, over hoe hij twintig dagen eerder zijn leven in Damascus verliet. Zijn ouders voor altijd achter zich latend. Ze zijn te oud om de reis te maken. Hij vertelde me hoe hij met zestig mensen drie uur lang opgepropt in een vrachtwagen heeft gestaan, geen plaats om te zitten. Hoe ze in de nacht uren in het vochtige gras lagen, wachtend op een rubberen boot. Hoe de politie ze vond en geld eiste. Hoe de boot die voor hem vertrok, zonk in de ijzige zee. Hoe koud het was op hún boot, hoe bang ze waren, hoe ze dagen hadden gelopen door donkere moerassige velden. Hoe taxichauffeurs in schimmige Europese landen 300 euro per vluchteling vroegen voor een ritje van een half uur, hoe Hongaarse agenten zijn rugzak afpakten en zijn fles parfum kapot gooiden, hoe ze uren in een gevangenis werden opgesloten zonder water en opeens weer op straat werden gezet.

Mooierd beet op zijn lip en staarde voor zich uit mijn woonkamer in. ‘Ik zal dit nooit meer vergeten, deze laatste dagen van mijn leven zal ik nooit meer vergeten, het heeft me sterk gemaakt, maar ook bang, omdat er zoveel slechte mensen op de wereld zijn.’ Hij keek me aan en zag hoe ik mijn tranen wegslikte. Hij vertelde hoe hij in Duitsland een rolkoffer kocht en een overhemd, omdat hij zich weer als zichzelf wilde voelen en niet als een vluchteling.

De gruwelijke reis heeft hem meer dan 2500 euro gekost, opgegeten door mensensmokkelaars, corrupte agenten en zielloze taxichauffeurs. Die nacht besloten we vrienden te worden, voor altijd. Niet omdat hij zielig is, niet omdat hij een vluchteling is, maar omdat hij een fucking fantastisch mens is. Sterk, gedreven en vol hoop.