De vrolijk sfeer backstage, geen stress te bemerken, nodigt uit om je te verbinden met het merk. Elk merk staat voor persoonlijke waarden. Deze draagt de hoofdontwerper met zich mee. En als je Ilja en haar team ziet, voel je sympathie en concludeer je vervolgens dat je een connectie kan maken met haar werk. De soepele stoffen, plastic halsdetails, gecombineerde materialen, waarbij structuur een oppervlaktespanning verwezenlijkt, zijn mooi aanwezig.

Yfke Sturm opent glimlachend, prachtig paraderend de show. Het is fijn vertoeven front row, dichtbij de wind die de langslopende modellen voortbrengen. Als show is het compleet, mooi opgebouwd, met een fijne spanningsboog, waarbij je de gehele collectie goed onthoudt, in plaats van een enkel silhouet.

Dames, Ready to fish!

Supertrash
Met een locatie buiten het Werstergasterrein, begint de belevenis die Olcay Gulsen voor de bezoeker creëert. De oude suikerfabriek opent zijn deuren op deze regenachtige avond voor de Supertrash-show: Big Bang – Rise of women.
We lopen door het gebouw naar boven, de oude industriële omgeving, met verweerde muren en geroeste opslagtanks. Het gedimde licht, dat details van het gebouw uitlicht, versterkt het effect van de opbouwende spanning die we voelen van te voren.

De knappe modellen worden gekapt en geschminkt. Glitters, zwarte geometrische vormen worden op hun gezichten aangebracht. Sieraden glimmen om hun armen en halzen. Olcay, van nature oogverblindend, loopt ontspannen tussen hen rond. Hier en daar aanwijzingen gevend. Voelbaar is dat er volledig vertrouwen is in het verloop van de avond. Een sterk team en PR-bureau, welke goed geïnstrueerd en gemotiveerd zijn om van deze avond dé show van de week te maken.

Langs de brandtrappen lopen de modellen naar de backstage om in de vrouwelijke, sexy kleding te worden gekleed. Zilver, goud, zwart, diep blauw; een gigantische collectie staat ons te wachten. De modellen lichten op in het donker. De sfeer is gemoedelijk en Olcay stelt iedereen die vragen heeft of met haar op de foto wil met een moeiteloze lieflijkheid in de gelegenheid de tijd te nemen om dit te doen.

Intussen stroomt de zaal vol. Een donkere zaal, waar in het midden een gigantische witte bol op een witte ruitvormige catwalk, in het midden rust. De mensen blijven maar toestromen, de starttijd van 21.30 uur is al ruimschoots overschreden. Gespannen zitten we centraal tussen geïnteresseerden te wachten op wat er gebeuren gaat. Olcay zei nog; Let op de opening, deze is zo gaaf!
En dit is ook zo. Wanneer de lichten dimmen zijn de spots op de reusachtige bol, die als een soort ruimteschip omhooggaat, waarna een blauwe laserstraal een tunnel schept, waardoor de sfeer nog meer science fiction maakt. De muziek dreunt mee en uit het licht treden de eerste modellen.

Dit is een show! Dit is wat een fashionshow IS. Thank God for Olcay. Zij heeft bewust gekozen voor onderscheid, voor niveau in presentatie. Ze maakt een statement met dit schouwspel door ons haar collectie, die wij dankbaar kunnen dragen, te showen.
Nederland is hier aan toe. De modewereld kan aan haar zakelijk inzicht en drang om het op haar manier te willen doen, een voorbeeld nemen.

Wanneer dit door meer ontwerpers gedaan zou worden, dat wil zeggen, de collectie aan het publiek te presenteren, waar de vertoning net zo belangrijk is als de collectie, kan Nederland internationaal ook veel meer op de kaart worden gezet. Ook al is een prachtige collectie genoeg om indruk te maken, we herinneren ons wat het genie Alexander Mc Queen ons heeft geleerd, namelijk dat het verhaal dat verteld wordt tijdens die twintig minuten, de ervaring tijdloos en gedenkwaardig maakt.

Fotografie en tekst: Daniella Hefter, www.thefoxismine.com