In juni 2011 ging ik op 18-jarige leeftijd met mijn moeder twee weken naar Bodrum, Turkije. Al snel ontmoette ik in het hotel waar we verbleven de toen 26-jarige ober Cenk. Op een ochtend kwam hij bij het buffet op mij aflopen. Wijzend naar mijn bord vroeg hij: ”What is this?” Ik dacht dat hij de zoveelste persoon was die commentaar had op de kleine hoeveelheden die ik at, dus zette ik alvast mijn vriendelijke nepglimlach op. Opeens legde hij snel een bloemetje op m’n bord. Nog voor ik besefte wat hij deed, was hij naar de keuken verdwenen.

Die avond besloten mijn moeder en ik na het eten op het strand te gaan zitten. Toen we het gebouw uit liepen, kwam Cenk naar ons toe. Hij vroeg of ik wat met hem wilde drinken als hij klaar was met werken. Ik keek naar mijn moeder, die me met een knikje toestemming gaf.

Jasmijn in het restaurant waar ze Cenk ontmoette.

Na zijn werk gingen we naar een van de restaurantjes langs de boulevard. Hij pakte gelijk mijn hand vast, we kletsten wat, hij speelde met mijn haar en deed een armbandje om mijn pols. Om één uur moest ik van mijn moeder weer terug zijn, dus bracht hij mij netjes op tijd terug naar het hotel. Voor we er waren, vroeg hij me op het strand of hij me mocht zoenen. Ik was overdonderd, maar stemde in.

Vanaf die avond nam hij mij elke avond mee uit. Mijn moeder, die (begrijpelijk) bezorgd was, probeerde wat afstand te creëren tussen Cenk en mij, maar het mocht niet baten. Na tien dagen zaten we samen op het strand, waar hij mij ten huwelijk vroeg. Het was jammer genoeg niet heel romantisch, maar meer iets van: ”Let’s get married, why not?”

In eerste instantie wuifde ik het aanzoek lachend weg. Ik zei dat ik over een jaar wel weer naar Bodrum zou komen. Als we dan allebei nog steeds hetzelfde zouden voelen, zou ik hem antwoord geven op het huwelijksaanzoek. Ik vond het ontzettend wijs en redelijk van mezelf, maar eenmaal terug in Nederland miste ik hem zó erg dat ik toch direct zijn huwelijksaanzoek aannam.

Voor mijn ouders was dat wel even schrikken. Ze waren erg bezorgd, wat heel begrijpelijk is. Precies een jaar nadat we elkaar ontmoet hadden, trouwden we in Bodrum. Ik heb veel geluk gehad met Cenk. Hij is een uitstekende, zorgzame echtgenoot. Toch ben ik mij ervan bewust dat het ook anders af had kunnen lopen.

We zijn nu bijna vijf jaar gelukkig getrouwd. Cenk is nog net zo impulsief als bij onze eerste ontmoeting, maar daar ben ik inmiddels aan gewend. Afgelopen september beviel ik van ons eerste kindje, een jongetje. We hebben deze jaren met plezier in het prachtige Turkije gewoond, maar nu willen we met ons gezinnetje naar Nederland verhuizen om daar nog meer mooie herinneringen te maken.

Jasmijn en Cenk op hun trouwdag.

Oproep
Het kan alle kanten opgaan met zo’n vakantieliefde. Een verhaal dat prachtig begon en prachtig afliep, of juist een verhaal dat geweldig startte en dramatisch eindigde. Wij zijn op zoek naar verhalen in alle soorten en maten. Als het maar over vakantieliefde gaat. Mail jouw verhaal naar suzette@lindanieuws.nl en wie weet worden jouw memoires opgenomen in onze rubriek ‘Vakantieliefde’.