1. Manouk: “Ik ging naar de voorstelling van Daniël Arends in Amsterdam en voorafgaand eten in een restaurant om de hoek. Ik was iets te vroeg voor de reservering en m’n vrienden waren er nog niet, dus ik liep in m’n eentje over het terras naar binnen om aan te geven dat ik er al was. Halverwege het terras zag ik in m’n ooghoek iemand zitten die ik herkende. Ik keek hem aan en hij keek vrolijk terug. Ik was in de veronderstelling dat ik hem persoonlijk kende, dus ik begon blij te zwaaien. Tijdens het zwaaien realiseerde ik me dat het Daniël Arends was. Als reactie daarop riep ik over het volle terras: ‘Ik ga zo naar je show. Zin in!’. Terwijl ik twee duimen opstak. Hij lachte terug, en voordat z’n tafelgenoot zich om kon draaien om te kijken wat er zich afspeelde was ik het restaurant in gevlucht. Binnen vroeg de ober of ik op het terras wilde zitten. Toen ik uiteindelijk naar onze tafel kon, had Daniël gelukkig al afgerekend en was hij weg. Tijdens de show zat ik ook nog op de vierde rij, maar hij heeft mij gelukkig met rust gelaten.”

2. Cinny: “Na een paar dates met dezelfde jongen, besloot ik dat het toch niks zou worden. Ik had hem al als vriend op Facebook, maar dacht hem wel even onopgemerkt te kunnen verwijderen. Dat ging niet helemaal zo als gepland. Ik verwijderde hem zo enthousiast, dat ik dubbel klikte, hierdoor verzond ik hem dus gelijk weer een vriendschapsverzoek. Hij had natuurlijk gelijk door hoe laat het was.”

3. Grietje: “Op een vakantie in Spanje nam ik met een Nederlandse vriendin de trein. We waren al een tijdje ongegeneerd aan het roddelen over de jongen die tegenover ons zat, want hij mocht er zeker zijn. Mijn vriendin zei dat ze benieuwd was welk boek hij in handen had. En op dat moment zei de jongen in kwestie: ‘Je mag wel even kijken hoor’. Bleek dus ook gewoon Nederlands te zijn. De treinreis duurde vervolgens veel te lang.”

4. Marjon: Als een klant telefonisch een nieuwe opdracht doorgeeft, willen we ook altijd graag een e-mailadres noteren. Voor de zekerheid herhalen we dan het mailadres nog altijd, waarbij ik deze week vol verbazing zei ‘doggystylejansen@huppelepup.com’ met de nadruk op doggystyle? Bleek het drogisterijjansen@huppelepup.com te zijn. Gelukkig kon de klant er wel om lachen, maar ik zocht naarstig naar een luikje onder mijn bureaustoel.”

5. Sam: “Laatst beleefde ik op de fiets een waar filmmoment. Ik zat enorm te flirten met een voorbijganger op straat en dus totaal niet op te letten wat er verder om mij heen gebeurde. Met die leuke man in het vizier zag ik een geparkeerde auto over het hoofd en knalde ik hier vol bovenop. Gelukkig had de auto geen schade, maar mijn reputatie wel.”

6. Lionne: “Via een mail wilde ik meerdere vrienden uitnodigen voor een gezellige avond samen eten. Onder wie Marieke. Per ongeluk verstuurde ik de mail niet naar een vriendin, maar naar een andere Marieke. Vervolgens moest ik dus uitleggen dat de uitnodiging niet voor haar was bestemd. Niet heel fijn om te moeten zeggen tegen een kennis.”