Ik moest laatst naar het ziekenhuis met mijn dochter. Er moesten foto’s gemaakt worden, dus we werden zo’n beetje door het hele ziekenhuis gestuurd. En sodeknetter, wat een knappe witte jassen kwam ik tegen.

Vooral co-assistenten en/of artsen in opleiding. Soms zo jong dat je denkt: ‘Weet je moeder wel dat je hier bent?’ Maar wat een prachtige generatie.

Wanneer de deur van de wachtkamer openslaat, staat er een beeldige jonge man. Halflang zwart haar, donkere ogen, spijkerbroek, zijn witte jas losjes open zodat we zicht hebben op zijn borstkas gehuld in een wit T-shirt.

Mijn dochter en ik wisselen direct een blik van verstandhouding. Hij roept haar naam en doet het intakegesprek om vervolgens opdracht te geven een foto te laten maken. We zijn nog een beetje beduusd van de internist in spé wanneer de volgende snack ons bij radiologie op staat te wachten.

Blonde krullen in een knot en een jolige zelfverzekerdheid. “Je moet hier vrijwilligerswerk gaan doen”, spoor ik mijn dochter fluisterend aan. “De keuze is reuze! Kom je zoiets nooit tegen op Tinder?”

“Nee mam. Tinder is echt the bottom of the barrel. Daarom ga ik er ook steeds af. Ik probeer het af en toe nog wel eens, maar wat mij betreft… laat maar.”

Ik begrijp haar. De openingszinnen en de manier van aanspreken is in haar leeftijdscategorie werkelijk abominabel, maar qua looks is het tenminste nog appetijtelijk. Ze zijn nog allemaal nieuw, of in ieder geval zo goed als nieuw. Dat ligt in mijn leeftijdscategorie anders. Daar zitten de tweede-, en derdehandsjes. De gebruikerssporen zitten er altijd diep in.

Persoonlijk vind ik mannen tussen de veertig en de vijftig op hun leukst. Zodra ze daarboven komen, takelen de meeste af. Heel erg. Er zijn uitzonderingen, bijvoorbeeld Matthijs van Nieuwkerk. Een heerlijk hapje van zestig. Maar dat kom je niet vaak tegen in het echte leven. Van Nieuwkerk is een ijdeltuit die bewust te krappe pakken draagt. En ijdeltuiterij werpt zijn vruchten af.

In de categorie boven de vijftig zie ik er maar weinig in de Tinderkringloop bij wie ik denk: ‘Ja, doet u mij die maar.’ De meeste hebben de boel de boel gelaten. Ze zitten al lang in hun huwelijk of, zoals op Tinder, hebben een lang huwelijk achter de rug en zoeken nu een nieuw mandje. Een soort herplaatsers die hun beste tijd gehad hebben omdat ze zo comfortabel getrouwd waren.

Waarschijnlijk niet gerekend op een tweede ronde als vrijgezel, en dat is te zien. Ik denk dat een lang huwelijk niet goed is voor de looks. De leunstoel van een vaste relatie maakt je lui in het dagelijks onderhoud.

Geldt vaak ook voor vrouwen. Ik weet dat ik járen geleden weleens naar zo’n beurs ben geweest die werd georganiseerd door een heel groot ‘damesblad’, zoals dat destijds heette. Een fenomeen waar half huisvrouwend Nederland op af kwam.

Ik keek mijn ogen uit; 80 procent van de vrouwen had kort haar, een driekwart regenjas en verstandige schoenen. Alsof ze na hun huwelijk en de eerste bevalling door een speciale poort waren gegaan:

‘Getrouwd?’

‘Ja.’

‘Kind?’

‘Ja.’

‘Hier je regenjas en daar het kapsel-waar-je-’s-morgens-niets-aan-hoeft-te-doen.’

Ik moest zelf anderhalf jaar geleden mijn haar afknippen omdat de kapper het zo fout geblondeerd had dat ik een bosje zuurkool overhad. De schaar moest er rigoureus in. Nog nooit in mijn leven kort haar gehad – ik kijk nog steeds niet blij in de spiegel.

Het was noodzaak. Ik kan me er niets bij voorstellen dat je jezelf vrijwillig een kortpittig kapsel laat aanmeten. Soms wordt er dan ook nog een kek kleurtje in gedaan. Cartoon rood met een blond kuifje. Waarom? In godsnaam. Waarom? Wie heeft je ooit wijsgemaakt dat je dat flatteert?

Maar er gebeurt dus iets tijdens een huwelijk. Kijk maar eens naar mensen hun trouwalbum. Ik ben daar echt dol op. Bij nieuwe vrienden, op bezoek bij collega’s of kennissen, ik vraag altijd schaamteloos naar het album. Nieuwe buren? Waar zijn de trouwfoto’s.

Ik vind dat zo intrigerend. Die blakende jonge mensen op de foto, slank, lang haar, jong en mooi en wild, vol hoop en liefde. En wat is er vaak van over? Een kort pittig kroketje en een man die direct in zijn campingsmoking schiet zodra hij thuis is. Comfort boven passie. En dat geldt ook voor de sex. De man kent de kortste weg naar een orgasme. En de ijdeltuiten gaan meestal vreemd.

Doet me denken aan de titel van een boekje dat ik bijna twintig jaar gelden kocht: ‘Wat rijmt er op huwelijk…’

Sophie* (58) is journalist, moeder en columnist bij LINDA.nl. Ze is volop aan het daten en neemt je mee in haar ervaringen met dating-app Tinder. De volgende aflevering verschijnt vrijdag 25 juni om 20.00 uur op LINDA.nl. 

Lees ook
‘Ik ga zelfs mee in zijn fantasieën, hoe spannend wil je het hebben?’