Lees ook
‘De Luizenmoeder’ in het echt: ‘Door juf Ank durven ouders niet meer te zwaaien’

Dus toen mijn zoon in de kleuterklas zat en zijn juf mij vroeg of ik klassenmoeder wilde worden, voelde ik me net zo vereerd als toen. Een makkie, dacht ik.

In het eerste jaar ontdekte ik dat er verschillende gradaties zijn onder de klassenmoeders. Je hebt moeders die net als ik ‘gewoon’ de boel prima en op tijd regelen (een goeie middenmoter), maar je hebt ook de A-listers. Neem de moeder van een andere klas, die deze taak ziet als haar professionele deeltijdbaan. Zij zet nog net niet als een soort Albert de wekelijkse boodschappen voor de deur van ‘haar leraar’, maar ze is wel bloedfanatiek.

Ze deelde het klassenmoederschap samen met een andere moeder, maar die haakte na een jaar af. “Ik wil dat tweede vioolpak niet meer aan”, klaagde ze. Ze moest namelijk alle rotklussen van de A-lister opknappen (“Stond ik daar 29 bollen te planten in de poeptuin van school”). En elke keer zorgde de A-lister ervoor dat alleen zíj in de schijnwerpers stond als perfecte klassenmoeder. Aan het einde van het schooljaar nam zij onder luid gejuich van de leerlingen lachend de bloemen in ontvangst van de leraar. De tweedeviool-moeder stond in een benauwd hok ranja in bekertjes te gieten.

Tweedeviool-moeder of A-lister, ik deed ‘het’ eerst met een moeder die altijd angstig oogde. “Ik vind dit heel eng hoor”, zei ze steeds als er iets geregeld moest worden. Als iemand haar iets vroeg over een klassenuitje, moest ze nog net niet huilen en spurtte ze zonder iets te zeggen hard weg. Dat deed ze vaker. Net zoals bij dat incident van een tijd geleden tijdens de juffen- en meestersdag.

Dat is de dag waarop alle klassen de verjaardag van hun leraar vieren. Als klassenmoeder is het de taak om de boel op zo’n feestelijke dag in goede banen te leiden. Eén moeder vroeg of ze een surprise-act op kon voeren. Ze deed er bijzonder geheimzinnig over en bezwoer me dat het heel leuk zou worden. Ze wilde nog wel verklappen dat het kostuum dat ze ging dragen supermooi was.

Nou, ze had niks te veel gezegd. Op de grote dag had deze moeder zich verkleed als een levensgrote theepot. De theepot-moeder schraapte haar keel en terwijl iedereen een origineel optreden verwachtte, zette zij een jammerend lied in over het voor-hoofs ridderverhaal van Karel ende Elegast. Alle leerlingen schrokken van haar stemgeluid en de juf maakte een druk gebaar van ‘kan dit stoppen? Nu?’.

De andere klassenmoeder, die naast me stond, hoorde ik al een tijdje onrustig ademen van de stress. En ja hoor. Daar ging ze weer. Deze keer met de smoes dat ze even bij haar andere dochter ging kijken. Aan mij dus de taak om de theepot-moeder duidelijk te maken dat ze er een einde aan moest breien. Terwijl de klas verder ging met het programma, stond ik uiteindelijk met de theepot-moeder buiten. Daar ging ze compleet uit haar plaat: hoe ik het in mijn hoofd haalde dat ik haar optreden staakte. Vervolgens zag ik een grote woedende theepot sputterend het schoolplein verlaten.

Los van het geregel en wekelijks mailen verbaas ik me elke keer hoe heftig sommige ouders reageren op de klassenmoeder. Zoals die keer toen ik vergeten was te melden dat het gymuurtje naar een andere dag was verzet. “Houdt mijn dochter niet van hè, om in haar onderbroek te gymmen”, snerpte een moeder toen naar me om daarna poeslief de leraar te begroeten.

Ja, als klassenmoeder ben ik een hoop opmerkelijke ervaringen rijker. Inmiddels doe ik het al een tijd en ik vind het nog steeds een bijzonder ‘taakje’. De stempel A-lister zal ik weliswaar nooit krijgen, maar ík ben bijna op de vuist gegaan met een gillende theepot. Dat kan niet iedereen zeggen.

Voor degenen die geen genoeg kunnen krijgen van Juf Anks lied. Meer video’s zien? Meld je aan bij LINDA.tv voor nog meer video’s & originele LINDA.tv-programma’s.