Vorige keer had Robin een beetje moeite met het gebrek aan sanitaire voorzieningen.
De zon brandt al uren op mijn schouders. Naast me fietst Horny Badger Hans. Hij is ergens richting vijftig, maar ziet eruit als een jonge hond. En hoe hij er zonder kleren uitziet ben ik inmiddels ook achter. Ik hijg en puf. Hij kletst de oren van mijn kop. Het is een waterval van herinneringen en verlangens. Wat hij fout heeft gedaan in zijn leven. Hoe hij aan het beteren is. Hij vertelt over de liefde van zijn leven die hij heeft moeten laten lopen. En ik dacht nog wel dat hij op mannen viel… Over de zieke verhoudingen in zijn familie. De reizen die hij heeft gemaakt. De plekken die hij nog wil zien. Het gaat niet over de groepsleden deze keer, maar over dingen die er toe doen. Hij heeft bij mij een oor gevonden. Ik kan alleen maar luisteren en knikken. Terugpraten lukt niet door de inspanning. Maar het is een fijne afleiding.
